seni sensiz de sevebiliyorum

310817

21:30

günün sonunda ağlamayacağıma dair kendime söz verdim, çünkü sabaha kadar ağladım ve yeterince üşüdüm zaten. yuva arayan bir kuş gibi sığındım gökyüzünün kollarına, iyi ki yapmışım bunu. çatıdan aşağı bakarken gülümsetti beni. ölsem de mutlu ölecekmişim gibi hissettirdi.
gözlerim aramadı seni uzun uzun, gülümsetmedi yokluğun. bir burukluk, bir çarpıntı.
ah, ölüyorum sanki. sevgine lâyık olabilmek için ne yapmam gerekiyor? söyle bana, sessizce durma öyle. tüm sıkıntılarımı unutturman için sana yalvarmayacağım, ancak yanımda dursan yeter de artar bile.
bugün yazın son günüydü, geçti gitti yine bir mevsim sensiz, ayın 1'ini dört gözle bekliyorum. beni gülümseten bir şey var çünkü o günde. gülümsetiyor beni. belki de sonbaharın o güzel kokusudur kim bilir?
yazın son gününde lila bir gökyüzüne bakmak, gün batımını izlemek içimi sızlattı, kalbimi daha çok ağrıttı. ama bir şeyden eminim ki, sana kavuşmam için zaman azalıyor. sen istesen de istemesen de seni bulacağım, seni mutlulukla yakalayacağım.
gülümse.

bana sonbaharı sevdiren bir şeyler var,
yazın cehennem sıcağını,
ilkbaharın mis kokulu çiçeklerini ve aniden başlayan yağmurlarını,
kışın donduran rüzgarını,
sonbaharın dökülen yapraklarını sevdiren,
ayrılık kokan
bir şeyler var.