seni sensiz de sevebiliyorum

290817

bugün, seninle gitmediğimiz yerlerin anısını hatırlayıp, senin bana anlatmadığın şeylerin özlemini çektim. caddenin ortasında yürürken garip bir şekilde seni hatırladım. bu yolda seninle yürümediğimizi, senin bana gülümsemediğini, beni burada öpmediğini, bana burada sarılmadığını hatırladım. ah, bu anıları anlata anlata bitirebilir miyim? bitireceğim.
küçük bir tatil yeri, sensizlik kokuyor. buraya hiç uğramamış olmana, seni hiç görmemiş olmama rağmen kanlı canlı; gözlerim seni arıyor ancak sen yoksun. senin için çiçekler topladım, bekledim uzun bir süre yeni yanmış olan sokak lambasının altında ama sen neden gelmedin ki?
buraya gelirken yol boyunca seni düşündüm. seni görememenin heyecanlıyla dolup taştım. senin gözlerine bakamayacak olmanın heyecanı.
bu her şeyden daha garip değil mi?

yasladım kafamı otobüsün camına, yol boyunca omzumda uyumadın, kokunla mutluydum ama. senin menekşe kokunla.
gün batımını burada karşıladım, sen yoktun. ama yine de işaret ettim işte gökyüzünü. bak, bir günü daha atlatamadık seninle.
Ay tepemizde göründü sonra,
sonra,
çiçek kokuları.
sen resim çekmedin, ben senin arkandan resmini çektim. gölgen yoktu, sen yoktun. fotoğrafta güzel görünmüyordun. gülümsemedim. fotoğrafta yoktun. işte şimdi sabahı iple çekiyorum, belki de geceyi. seninle sevişememeyi dört gözle bekliyorum. sabahı seninle getirememeyi.
dilek ağacına astığım dilekler gerçek olur mu dersin? senin için bir tane astım merak etme.
ben ikimiz için neyi dilediğimi çok iyi biliyorum, bencil oldum.
özür dilemeyeceğim. ancak bugün farkettim,
sen yokken de seni sevebiliyorum.

iyi geceler, bu küçük tatil yerinde kaldığım sürece bölüm ekleyeceğim.