seni sensiz de sevebiliyorum

300817

bugün sensiz kahvaltı yaptım, bugün sensiz içtim çayımı kahvemi. ama sen beğendin senin için yaptığım ne kadar şey varsa. gün yatağın boş tarafına doğdu, orada yatmazken sen.
sımsıkı sarılamadım arkandan, koyamadım başımı göğsüne. bir o kadar rahattı işte. kokun odayı esir almıştı ama yine, kaçamadım. (kaçmak istemedim)
rüyamda da seni gördüm, rengarenk çiçeklerin arasında koşturuyordun benimle. sonra seni bulduğum gibi kaybettim bir masalda.
ruhun beni avladı, bir sarmaşık misali çekti aldı içine. bağlandım daha çok sana, helal olsun.
şarkı dinledim, balkona çıkıp izini aradım. gidip gelmeyeceğini söyledin, ben gelmemeni bekledim uzun uzun. ne de güzel gittin. ne de aşık kaldım arkandan, imrendim be. yer gök sarsıldı attığın her adımda. sana hayran kal(ama)dım.
saatler geçmek bilemedi, ben de oturup fotoğrafını izledim. boş bir sokağa karşı, boş bakışlarını. karanlık ve girdap gibisin. karanlık bir girdap deseydim, daha başka olurdu inan bana.
gün batımını senin için izledim, gökyüzünün her kareden resmini çektim. sana yollayamadım.
olsun diyemedim. sensizlik beni hapsediyor bu yüzden kapalı kapılar ardındaki mezarlığa. gözlerinin karanlığına gömülmüş gibiyim sanki.
bir o kadar herkes içinde yapayalnız, ama bir o kadar mutlu. senin gözlerin nasıl olsa, kirpiklerin yağmur bulutundan farksız yağmur yağdırıyor şehre.
şimdi gece olmak üzere, sevgilim.
yine koparıp atamadım seni yüreğimden.
affet, olur mu?

bugün, biraz daha iyiyim
sanırım.
umarım seni severken ölürüm,
güzelim.