si Alexander na lang ang naabutan nya doon, dahil ang mga sombrano ay umuwi muna, sa bahay nila doon din mismo sa Singapore, ang mga kaibigan naman nya ay, nagpaalam lang na bibili ng makakain..
naupo sya sa tabi ng ama ni cara, kita nya ang pagod sa muka ng ama ni cara, muka itong puyat na puyat, alam nya kung anong dahilanan non. gusto nyang magprisinta na sya muna ang magbabantay kay cara, para makapagpahinga ito. may edad na ang ama ni cara, at ayaw nya na ito naman ang magkasakit dahil siguradong ikalulungkot ni cara pag nangyari yun.
magsasalita na sana sya ng unahan sya nito. "cara loves you so much, you never get away in her mind, she always thinks about you, you're Lucky to know cara first, before me, sorry Vaughn for not letting you know what cara's going trough. im sorry for hiding her to you, when you where looking for her, she's only in my house, i used my connections, just for you to not to found her, i was desperate to be a father to her, i want to give her what she wants, everything, thats why i didn't tell you because that's what she want." matamnan syang nakikinig sa ama ni cara..
"noong nagpunta ka sa bahay para sabihing nawawala ang anak ko, nandoon sya at nakikinig sa atin. wala syang balak magtago ng matagal, gusto ka rin nyang makausap at magka ayos kayo. but not until we found out that she has a cancer, im sure greig explained to you why cara wants to leave without you" tumango lamang si Vaughn.. "in her first month of medication, ay okay pa, tumatawa, walang bukang bibig kung di ikaw, ang mga masasayang pinagsamahan nyo, palagi nyang kinukwento sa akin yun, ang iba nga ay kabisado ko na, on her second month, nag umpisa ang chemotherapy nya, kasabay ng mas madalas na pagsalin ng dugo sa kanya, dahil mabilis na nauubos ang White blood cells nya. nakaramdam sya ng pananakit ng katawan, mga pasa, pagdudugo ng mga gilagid at labi nya, mataas na lagnat. naawa ako sa kanya pero hindi ko yon pinakita, dahil yon ang ayaw nya makita sayo" umiiyak si alexander habang kinukwento kay Vaughn ang mga pinagdaan ng kanyang anak, si Vaughn naman ay tahimik na umiiyak habang nakikinig kay alexander...
"pagdating ng ika tatlong buwan," pagpapatuloy ni alexander..
"nagumpisang malagas ang kanyang mga buhok, umiyak pa nga si ria ng makitang nalalagas ang mga yon pero alam mo ba kung anong sabi nya kay ria? " babes, buhok lang yan, tutubo ulit yan pag gumaling na ko, itabi mo ang mga buhok ko, dahil yan ang tanda na malakas ako" napaka tapang nya, sa kanya lang din kami kumukuha ng lakas.. pero pagsapit ng ika limang buwan. hindi na sya makalakad, dahil masakit ang mga buto nya, halos araw araw na syang umiiyak, dahil namimilipit sya sa sakit. sobrang sakit para sakin na makitang ngkakaganon ang anak ko, pero sabi ng mga doctor ay talagang lumalaban si cara, dahil ang iba daw na may sakit na kagaya ng sa kanya ay wala pang tatlong buwan ay namama alam na.napaka swerte mo dahil hindi ka nya hinayaan na makita mo yon, simula non ay nakahiga na lang sya." napahagulgol na si alexander, matapos ang kwento nya. niyakap sya ni Vaughn..
"if cara is fighting, dapat ganun din tayo tito, i promise hindi ako aalis sa tabi nya, tito magpahinga muna po kayo umuwi po kayo at matulog, ako po munang bahala dito." ayaw pa sanang pumayag ni alexander, pero kailangan nya ng lakas para bukas. may edad na sya at may nararamdaman na rin. ayaw nyang magkasakit dahil alam nyang kailangan sya ni cara. tumango sya at nagpa alam kay Vaughn...
hawak ang kamay ni cara, na kinakausap ni Vaughn habang nakupo sa tabi nito. "honey, im here, i love you, im sorry for everything, nandito ka na at lumalaban, please lumaban ka pa ka pa ng maigi." tumutulo ang luha nya habang kausap si cara, na animoy nakikinig sa kanya...
