Sendeki Sessizlik Bendeki Ölüm

3.Bölüm

Sabah sabah Burak'ın sesiyle fırladım yataktan canım yorganımı üstümden çekip beni yere fırlatmasıyla bi çığlık attım. "Napıyosun be sen manyakmısın insan böylemi uyandırılır?"diye cırladığımda Burak dolabımı açmış bana kıyafet arıyordu sonunda ordan bebek mavisi uzun kazğımı ve beyaz pantolonu yatağın üstüne koyup odadan çıktı. Bu neydi şimdi hiç bir şey demeden kıyafetleri koyup niye gitti bu ahh Burak ahh ne peşindesin sen diye söylenerek kıyafetleremi üstüme geçirdim. Burak içerden "Hafif makyaj yap ve saclarini açık bırak" diye seslendi. Onun dediklerini yapıp aşşağıya indiğimde kapının önünde beni bekliyordu. "Hazırsan çıkıyoruz" dediğinde ne olduğunu anlamamıştım malum hala uykuluyum. Kaskı kafama geçirip motora bindik, yavaşladığımızı hissetiğimde bir kafenin önündeydik. Kolumdan tutup indirdi çünkü ben hâla uyuyordum. Bir masaya oturduk ve Burak garsondan iki tane kaşarlı tost iki tane çay istedi. Yemeklerimiz çoktan gelmisti ve  ben daha yeni farkediyordum. Ama şuan bir sorun var bu çocuk neden hiç konuşmuyor ve bugün onun doğum günü birden ayağa firlayip yanina gittim yanağına makas atip "iyi ki doğdun yakuşuklu mutlu yillar" dediğimde bütün kafe bana bakıyordu. İnanmıyorum bağrarak söylemiştim ve herkese rezil olmuştuk. Burağın bana tip tip bakmasından sonra "Saol piremses günaydın bu arada" diyince kıkırdamaya başlamıştım.
Harbiden yeni uyanıyorum ha.
"Eee ne yapiyoruz bugün yakuşuklu benimlesin demi ben halamdan  izini alırım" dediğimde sırıttı. " Ben aldım bile benimlesin, seninleyim." Ahh be  kuzen neyin peşindesin?
Yemeklerimizi yedikten sonra hesabı ödeyip çıktık. Ben Burak'a  "napcaz" diye sorduğumda Burak hiç birşey söylemeden motora bindi tabiki mecburen bende arkasina bindim. Yaklaşık 1.30 saattir yoldayiz ve ben hâla nereye gideceğimizi bilmiyorum. Sonunda ağaçların olduğu temiz bir ortama geldik odundan yapilmis bir eve girdik ve ben hazırlıksız yakalanmıstım çünkü hediyem evdeydi ve Burak butun arkadaslarini buraya cagirmisti ama olsundu ben Rüya Yılmaz dım ben özeldim çünkü ben Burak    Karataşın kuzeniyim en büyük  hediyesi benim yarım saat 45 dakika sonra pasta gelmişti. Tabiki canım kuzenimi yanliz birakmadim beraber üfledik.

            .........................                       

Saat gece 1.30-2.00'di eve geldigimde, herkes uyumustu ses yapmamaya çalışarak odama çıktım. Üstümü değiştirip yatağa uzandım. Bugün çok güzel bir gündü çünkü tek kuzenimin, kardeşimin doğum günüydü.

"İyki doğdun yakuşuklu"