I was crying the whole time. Okay. This was the first time I cried not because of Kenji, but because of him. That guy! Seriously, he’s killing me.
*Flashback*
“Anong ginagawa mo dito? And with your.. umm. Things?” tanong ko.
“I’ll miss you Loriezze.”
“Don’t tell me you’re going back to theUS?”
“Exactly. That’s why I’m here.”
Carl. Bakit? Sino na lang ang kaibigan ko dito? Sino na lang mapagsasabihan ko ng problema? Hey, you’ll make my life miserable!
“Nagjojoke ka na naman ba? Ayos, naniwala ako eh. Seryoso mo eh!” sabay tulak ko sa kanya.
Okay. Mukha ngang seryoso siya. Pero, lagi naman siyang ganon, ganon mga gags niya.
“Totoo nga kasi. Edi wag ka maniwala.” Sabi niya.
“Hmp. Whatever! I hate you!” akmang aalis na ko, pero pinigilan niya ko by holding my hand.
“I really like you.. unforetunately, you like someone else. And worst, he’s my brother.” Seryoso niyang sabi.
“I’m sorry Carl.” Yan lang nasabi ko, kahit anong gawin ko, siClarkna ang gusto ko eh.
“Okay lang yun.” I feel sorry for him.
“babalik na din ba siya?” tanong ko.
“Hindi ko alam?” hindi niya alam? Psh.
“bakit hindi mo alam?”
“Hindi pa umuuwi yun eh. Simula kahapon.”
Kaapon? Kahapon niya sinend yung message ah? Does it means naghihintay talaga siya?
“Asan ba?”
“Ewan ko dun. May hinhintay daw siya.”
Hinihintay? Ako ba yun? Possible naman diba? Kasi yung message niya, maghihintay daw siya..
“…..” hindi ako nakaimik. Guilty? Naramdaman ko na lang na tumutulo na luha ko.
“Oh? Bakit ka umiiyak? Dahil ba aalis na ako? Wow. Natouched naman ako!” I hugged him tightly. And whisper something in his ears.
“He’s waiting for me? Thank you Carl!”
“Huh? Wala naman akong sinabi na ikaw yun eh! Assuming!” joke niya. Oo, joke yun, halata. Nakatawa eh.
“Basta! Thank you!”
“Sige, mag-ingat ka! Magbati na kayo ni Clark!” sigaw niya.
Tumakbo na kopapunta sa convenience store. Naabutan ko siClark. Nandoon pa nga siya.
I’ll be waiting..
Tinupad niya nga yung sinabi niya.
Nilapitan ko siya. Nakayuko sya kaya di niya pa ko nakikita.
“Clark.” Lumingon siya, at ngumiti nung nakita niya ko.
“SorryClark. 10 pm na, you’re crazy. Bakit nandito ka pa? hinintay mo talaga ako?” tanong ko.
“Because I know you’ll come.” Okay. Yun yung reason niya? Walang kwenta, akala ko naman.. hmp! Wala!
Umupo ako sa tabi niya. Walang nagsasalita. Kaya I broke the ice.
“Alam mo nainlove ako sa isang tao.. but he’s not existing.” Sabi ko habng nakatingin sa labas. He stared at me. Naramdaman ko yun kahit di ko nakita.
I don’t wanna look in his eyes. His eyes are his best asset. It makes everyone melt whenever he gaze.
“…..” Di siya umimik. Siguro naguguluhan sa sinabi ko?
“He’s Kenji Sul Delos Reyes.” Tumingin ako sakanya pagkasabi ko nun. At makikita mo sa mukha niya yung confusion.
“Alam mo ba, character lang siya sa story na nabasa ko, pero I’m deeply in love with him.. ang tanga ko noh?” then may tumulong luha sa mata ko, kaagad ko yung pinunasan.
I smiled at him at tumingin ulit ako sa labas.
“Sabi nila, nababaliw na daw ako kasi nga, hindi naman siya totoo.”
“Sabi ko nga sa sarili ko, dapat maiinlove lang ako sa taong katulad ni Kenji.Paradi ako masaktan.”
“Nahanap ko nga siya, nagustuhan ko nga siya. Pero nagbago lahat eh.”
“Nagbago yung ideal man ko dahil sa love na yan.”
“At yung atong gusto ko,” I looked straightly in his eyes. “Hindi naman ako gusto..”
“Ang galing noh? How ironic!” sabi ko habang nagfake ng tawa.
Silence.
Silence.
Silence.
Hindi talaga siya nagsasalita. Akala ko ba may sasabihin siya? Tsaka ano yung chance niya? Pfft. Ako pala maraming sasabihin eh.
“Alam mo, ang gago mo din eh!” nagulat siya dahil napasigaw ako. Di ko na kaya, naiinis ako!
“Kaya nga ako tumakbo nung aminin kong gusto kita dahil alam ko hindi naman ako yung gusto mo!”
“Tapos ngayon, sinaktan mo pa yung girl na gusto mo? Ang tanga mo! Stupid.”
“Dapat kasi, ako na lang minahal mo eh, di ka pa magmumukhang tanga..”
Nakatingin lang siya sa akin. Hindi ko mabasa yung iniisip niya, hindi ako nagmana kila Papa na mind reader, psh.
“Pero hindi naman mangyayari yun..”
“Ay.Malipala.. Dapat I stayed loyal to Carl, dapat siya yung nagustuhan ko hanggang ngayon, at hindi ikaw!”
“Letse! Algi na lang ganitoClark!”
Nakita kong may tumulong luha sa mga mata niya. Ano? Nakakaiyak ba yung sinabi ko? Oo, maiiyak ka talaga. Ang sakit eh!
“Oh? Ngayon, bakit ka umiiyak? Nadala ka naman masyado sa drama ko.” Tama Loriezze. Magpanggap ka na lang na drama lang ang lahat. At mamaya, sasabihin na nung director ang linyang “cut!”
“…..” hindi pa rin siya nagsasalita. Nayayamot na ko.
“Wala ka talagang sasabihin?”
“…..” yumuko lang siya at sinalampak yung kamay niya sa mukha niya.
Ayoko na. tama na ‘to.
“Fine. Tapos na usapang ‘to. Tama na, sobrang kapal na ng mukha kong magconfess sayo. Sawa na ko, sawa ka na din siguro kasi paulit-ulit ako.”
Naglakad na ko pauwi. Ineexpect ko na susundan niya ko, pero hindi pala. Wala. Wala talaga. Tama na talaga. Kay Kenji na lang ako maiinlove for the rest of my whole damn life!
* end *
How nice. I’m a sucker for that feeling!
Destiny.
Destiny talaga na hindi ako ang para sa kanya!
Stop hurting yourself Loriezze Dee. Lalaki lang yan. He doesn’t deserve your love.
Well, that’s life. tanggap ko na.
YOU ARE READING
25 Days Of Summer Love (Completed)
Teen Fiction"Summer means travelling." That's what Loriezze Dee thought. But when she found out that her summer vacation would not be the usual one, like travelling, her life changes. Changes that made her read love stories that she found too boring and corny a...
