25 Days Of Summer Love (Completed)

Day 5

“Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah!” sigaw ko.

“Anak, anong nangyayari sayo?” tanong ni Manang.

“May nagmanyak po sa akin.”

“Ano?!”

“May nagmanyak po sa-”

“Ano?” then she start crying. “Sino gumawa ng kalapastangan sayo? Hija, lagot ako sa mama’t papa mo. Hindi kita inalagaan!”

Why is she acting so weird?

“Huh? Manang. Listen.” Huminto naman saiya at nakinig. “See my cheeks? Diba ang pula?” she nodded.

“Minanyak.” Sabi ko.

“Ano? Di ko maintindihan hija.”

“Minanyak. Kinurot. Pinisil. Ayan, ang pula-pula! Namamaga pa!” rekalamo ko.

“Ah. Akala ko naman kung ano na eh!”

“Manang!”

“Kumain ka na lang dyan.” At umalis na siya.

Walangyang Carl yan! Akala ko lips yung mamanyakin! Yung cheeks ko pala! Grabe. Sobrang sakit. Ang sakit nung kurot niya! Bad boy nga siya! Pero hindi namimisil ng cheeks si kenji noh!

I kicked his.. hmm. Alam niyo na. para makatakas ako. Buti na lang.

Hay. My goodness! I hate him!

Nagkulong lang ako sa kwarto. Wala akong balak lumabas ng bahay ngayon. Baka makita ko si Carl, masapak ko ng di oras.

As usual, I’m reading stories on Wattpad. I wished those characters are real, so I won’t daydream anymore!

“Hija.” Manang.

“Oh bakit po?”

“Uuwi sana ako sa probinsya.”

“Bakit po?”

“wala aksing kasama ang apo ko, nagkasakit siya. Yung mga magulang niya, nasa Maynila.”

“Ganon po ba, sige po. Okay lang po ako dito.”

“Sige hija. Nagpaalam na ako sa mga magulang mo. Mag-iingat ka ah.”

“Sige po Manang. Ingat din po.” At ayun, umalis na si Manang.

OMGOMGOMG. I’m free! Haha. Walang bantay for.. uhm. 25 days! yehey!

I jumped in my bed like a crazy child. Haha.

“Wait. So what kung walang bantay? Wala din naman akong magagawa! Hay.”

Nagmovie marathon na lang ako.

I’m watching A Walk To Remember.. I so loved this movie. And I love Mandy Moore. She’s my fave singer.

This movie reminds me of STDG. I remember Kenji on Shane West’s role. They’re too lovable.

“Movies are the reason we have such high expectations on relationships.” Sabi ko.

Talaga naman diba? Dahil sa movies na gawa-gawa lang naman ng imagination, gusto natin na ganon din mangyari sa buhay natin.

“But these stories are the reasons why true love exists.” Sabi ko pa.

Pero, di mo naman masisisi yung mga gumawa ng stories na yun. Nakagawa sila ng ganong stories dahil sa love. Yun ang nagging inspirasyon nila sa mga yun.

True love exists because they believed in it.

7pm na. pero di pa rin ako kumakain. Eh hindi kasi ako marunong magluto. Tapos, wala namang perang iniwan sa akin para magpadeliver ng food. May stock lang ng pagkain dito. Hay buhay.

Tawagan ko kaya si Clark? Siguro naman pupunta yun? Di ko na matiis. Ginugutom na talaga ako!

I called Clark and luckily, sabi niya pupunta daw siya. Yes!

“Loriezze.” Si Clark!

“Clark! Tara. Sorry ah, pinapunta pa kita dito, gabi pa naman. Ang kapal ko.” Sabi ko. Nakakahiya, buti mabait to.

“Ok lang yun. Pinayagan naman ako. Tsaka wala din akong magawa sa bahay.” Sabi niya.

“Ang bait mo talaga!”

“Ah. Hehe.” Tapos nagsmile lang siya.

Okay. Does he like me? Or nag-aassume lang ako? Haha. Kasi naman, whenever he looks at me, parang… hay ewan!

“Ano bang gusto mo?” tanong niya ng makarating kami sa kitchen.

“Uhm. kahit ano?” patanong na sagot ko.

“Eh hindi pwede yun. Hindi ko kayang gawin yun eh!”

I chuckled. “ Chicken curry na lang.”

“Sige.”

I was just staring at him while he cooks.

He’s so talented.

Kind.

Sweet.

Caring.

And yeah, handsome.

Characteristics that would make every girl fall for him. But for me? He’s just too perfect, I guess. It’s not that I don’t like him, my heart is on reserved for someone. And it’s not Clark.

After an hour, tapos na siyang magluto.

“Ang sarap! Ang galing mo talaga!” sabi ko.

“Di naman. Masarap lang. hehe.”

“Pa-humble ka pa.”

“Hehe. Nga pala, bakit wala kang kasama?”

“Eh umuwi kasi si Manang sa kanila, nagkasakit yung apo niya.”

“Ah.”

“Uhm. Dito ka ba nag-aaral?”

“Hindi.”

“Ah. Sabi kasi ni Nikki, di kayo dito nakatira. You’re just here for vacation.”

“Yeah. Nagsusummer class si Nikki ditto. Kami ni Carl, sa States nag-aaral.”

“Ah.”

We talked a lot of things. And I’m so comfortable with him. Nagulat pa nga ako kasi we have a lot things in common. We like the same band, Simple Plan. Like of the same color, blue. Love the same food, pasta. Adore the same author, Nicholas Sparks and a many more.

It’s like I’ve known him for so long because of our conversation..

Is it possible for me to fall in love with a person whose attitudes are opposite with what I like?