The Hardest Thing To Do

Epilogue

Epilogue

Let today be the day you learn the grace of letting go and the power of moving on.

Gabie Cui

I want you to hear my story....

Will you ever lend your ears?

Way back 1997,pinahiram at binigyan ng pagkakataong mabuhay ako ni hesu kristo.Nagiisahang anak at nagiisahang prinsesa nina Rosa at Ernesto.Minahal at inalagaan ng sampung taon.Tinuring na "ONE AND ONLY DAUGHTER." Walang makakalarawan sa kung anong meron ang buhay ko noon dahil ang buhay ko'y parang paraiso.Ako'y nagagalak na ako lang ang biniyayaang mabuhay sa pamilyang ito.Walang kahati,walang kaagaw.Pero bigla nalang nagbago ang lahat...

Ang atensiyon ay nawala miski pagmamahal walang natira.Siya ang dahilan ng lahat ng iyon,Si Gabe Cui.Magkasunod lang kaming ipinanganak.

Lahat ay INAGAW sa'kin pati na din ang pagkatao ko.

Alam kong naging masama akong ate kay Gabe,pinabayaan ko siya sa lahat ng oras na kailangan niya ako.Lumaki kami na may harang sa pagitan namin.Una pa lamang pinagsabihan ko na siyang wag lumapit sa'kin kahit kailan at wag na wag niya akong kausapin.Kung ayaw niyang matarayan mas mabuti pang wag nalang siya pang lumapit.Isa siyang masunuring bata,kaya sinunod niya ako.Kaya nga siya paborito sa'ming dalawa eh.

Dahil mabuti siyang bata...

When I turned ten,everything was all gone.

May inihanda na big party para sa'kin sina mama at papa.Ang saya saya ko noon dahil akala ko kinalimutan na nga talaga nila ako.Lahat ng gusto ko nandun from the motif up to the foods.Lahat nandun ay paborito ko pati na din ang mga inimbita lahat sila'y nandun.It was the best party ever until Gabe ruined everything,kahit wala siyang ginagawa,sinisira niya ang araw ko.

Ano bang ginawa ko para ganituhin niya ako?

Dumating ang araw na kinatatakutan ko...

"Anak,patawad,sumama ka na.Wala kaming karapatang hindi ka ibigay dahil hindi kami ang mga totoo mong mga magulang." Umiiyak ako noong sinabi ni mama ang lahat.Mama is letting me go.Gusto niya akong sumama sa babaeng bigla nalang pumunta sa birthday party ko at sinasabing anak daw niya ako.

 Nagising akong, ako ang PRINSESA at ng ako'y pipikit,isa akong AMPON sa mundo nila.Gusto ko mang hindi sumama pero napagtanto kong wala na akong karapatang tumira pa sa pamamahay na ito.

 Mahirap mang gawin pero napagdesisyunan kong magLET GO.

Ilang taon na ang lumipas...

I still found myself crying everytime pag mapapadaan ako sa bahay nila.Tama ba 'tong ginawa ko?

Letting go is not easy.It's even harder when you know it's the right thing to do.

Kaso wala na akong mapagpipilian pa dahil hindi na talaga ako karapatdapat pang mabuhay sa kanila.

Only to give up

And to let go is the right thing to do even though it's hard.

Second...

I have moved on with my life.Kahit napakasakit na manirahan sa tunay kong ina na piniling ipamigay ako sa mga oras na hirap na hirap siya pero tiniis ko.Yun na yung nakaugalian ko eh,ang magtiis at magparaya.

Moving on...

Nag-aral ako ng mabuti.Naging Top 1 ako sa lahat ng subject noong high school.Nakapasa din ako sa sikat na university pagtungtong ko ng college.Nagsikap ako para ipamukha sa kanilang lahat na hindi ako naapektuhan sa ginawa nila sa'kin.Itutupad ko ang pangarap kong maging THE BEST,maging THE ONE!