Chapter 1 “Handkerchief”
Isang taon na ang nakakalipas…
Simula nung araw na yun..
Yung araw na bumago sa buong buhay ko…
*FLASHBACK*
Me: “HB, Promise me one thing bago tayo umalis” :>
“Ano yon?” *smiles*
Me: “Promise me that you’ll never leave me!” :D
“Ang drama mo naman! Sympre naman, HB! ” sabay pinch sa nose ko “Tara na nga! Aalis na tayo, nag aantay na yung flight natin, baka maabutan pa tayo ni mama, sige ka!” Siya nag seatbelt sakin sabay KISS sa FOREHEAD.
Naman oh! Namula tuloy ako. :’>
Nasa kalagitnaan kami nag traffic nun. Sabay nag GO na.
*Eeeeeeeeeeeeeeeeeengk* *Booooooooogsh*
May humarurot na malaking truck.
Nang buksan ko ang mga mata ko, siya lang ang nakita ko nun
Nakita ko siyang duguan at nakayakap sakin
Nahihirapan na ako, nawawalan na ako ng lakas
Eto na ba yun?
Me: HB, Mahal na mahal kita.
Hinang hina niyang sinagot “Stop.. Stop that… Don’t say goodbyes, di ko hahayaang mawala ka dito.. N-not.. Not like this”
At yung huli kong narinig ay yung “I love you” nya.
Biglang BLACK OUT.
.
.
.
At pagkagising ko ay nasa hospital n’ko.
Tinanong ko sa mga magulang ko kung anong nangyare at bakit nandito n’ko kasi hindi ko matandaan.At sinabi naman nila yung about sa car accident.
Tinanong ko din kung nasan narin si HB ko. Bigla naman sila tumahimik kaya naman bigla na’kong kinabahan.
Oh no,
No,no,no,no!
This can’t be! Ayoko ‘di ko kaya!
Pinilit ko silang sabihin kung nasan na siya hanggang sa sabihin nga nila yung sobrang nakakalumong balita sakin na wala na talaga si HB ko.
Yung nag-iisang lalaki sa buhay ko, WALA na :(
BINABASA MO ANG
Bitter Redamancy
Teen FictionMay isang bagay na kahit anong gawin niyo kahit gaano niyo pa kamahal ang isa’t isa, matatalo at matatalo parin kayo. Diyan magaling si tadhana. Napakagaling niya sa paninira ng buhay, napakagaling niya sa paglalaro ng mga kapalaran AT napakagaling...
