PRENSES #wattys2017

Yarınsız bir gün

Gözlerimi kapanmaya başlamıştı bende kapanmasına engel olamıyordum.alex beni sakinleştirmeye çalışıyordu bense sadece titriyordum.bileklerimden akan sıcak sıvıyı hissettim.titreyen ellerimi tuttu."özür dilerim.ama hatırlamalıydın.beni.."gözümden akan yaşla birlikte yutkundum.'bu o gün srayda insanları yakan kraliçeydi.aklımda beliren sahneyi görüyordu yine ama bu sefer farklı birşey fark etti.bir bebek kraliçenin kucağında.herkes alevlerin içindeyken kraliçe bebeğinin yüzünü okşadı ve onu son kez sevdiğini söyledi.arkasındaki erkek çocuğunun kollarına bıraktığı bebeğin boynuna bir kolye taktı.kraliçe son gücünü kullanarak lanetli kelimeleri söyledi ve kızının kalbini karanlığın prensine bağladı."gözleri aniden irice açıldı Alex ona şaşkınca bakıyordu.nerden bulduğunu bilemediği güçle ayağa kalktı ve Alex'in kollarından kurtuldu."iyi misin"diye soran prens bir adım yaklaşmaya çalıştı ama prenses o yaklaştıkça arkaya doğru gidiyordu."benden uzak dur Alex!benden ne saklıyorsun!"Alex sanki bir şeyi anladığını biliyormuş gibi yutkundu.prenses"biliyordum!"diye bağırıp koşmaya başladı.kadının gösterdiği haritada 1.bölgeye gitmeye çalışıyordu.sırlar bölgenin isminin anlamını hatırladı büyü ile unutturulmuş hatıralar.geçmişi,o kraliçenin kim olduğunu bilmiyordu.peki alex onun hakkında neden hiç birşeyi hatırlamıyordu.prensin ona yetişeceğini biliyordu ama çok hızlı koşuyordu.ağaçların farklı olduğu bölgeye doğru koşmaya devam etti aynı hızla ormanın ortasındaki kaya parçasını üstüne çıktı."kristal!hayır!"ben...ben bilmiyorum Alex ben ne yaptığımı.kim olduğumu,ama artık benden saklayamazsın.bunları düşünürken gözlerine bakıyordu.sarmaşıklar ona yaklaşmaya başlamıştı ayaklarını sarıyorlardı ellerinden gelen kanla birleşmişti dikenler.bileğine gerilen sarmaşıkla dizlerinin üstüne düştü.ve saplanan dikenle hatırladı"o kadın annesiydi.kucağındaki bebekse onun küçüklüğü ve ruhlarını birleştirdiği kişi ise Alexti.be onu dünyaya göndermelerinin sebebi ise Alex ti.Alex onu öldürmeye çalışmıştı.çünkü o bir opsidyendi."sarmaşıklar çekilirken buna daha fazla dayanamadı ve olduğu yere yığıldı.gözleri yarım açık onun için ağlayan prensteydi ardı ardına sayıkladığı kelimeler zihninde bulanık olarak yankılanıyordu.özür dilerim! affet beni affet beni!.bileklerindeki kan artık gücünü emiyordu ve yüzüne esen ılık rüzgar bile onu donduruyordu.Alex onu kollarına aldı.ve birkaç adım attı gözleri koyulaşmıştı.ve bir şeyler fısıldadı ve saraya dönmeden önce prenses gözleri kapanmadan prensin kulağına yaklaştı"seni affediyorum"