Kırmızı Kutu | Oh Sehun

chakat ma tor| Hediye

 Ekranda hâlâ olay yeri gösterilirken spiker konuşmaya devam ediyordu. "Kimliği henüz belirlenemeyen katil, kurbanın evine sabaha karşı girmiş ve susturucu takılı bir silah ile kurbana bir el ateş etmiş. Kurbanın alnından giren kurşun kafasının arkasından çıkıp yatak başlığına saplanmış."

Spikerin sesi zayıflamış, monotonlaşmıştı. Ayrıntılar korkunçlaştıkça sanki katil onu duyuyormuş gibi sesini daha da alçaltıyordu. Gözlerim kırmızı kutuya kilitlenmişti. Rengi, şekli, üzerindeki yılan işlemeleri ve hatta kilidinin başındaki yılan kafası... Bu o kutuydu. Kutu sanki o odanın bir parçasıymış gibi duruyordu ama öyle değildi; kutu o odaya en yabancı şeydi.

Dün gece bir hırsıza değil bir katile istediğini vermiştim. Gerçek boğazıma atılan bir düğüm gibiydi. Nefes alamıyordum. Dün yaşadıklarım zihnimde bir geçit töreni düzenledi. Telefonumun mesaj sesi yükseldiğinde yerimde sıçradım. Titreyen ellerimle telefonu kavradım ve gelen mesajı açtım.

"Şaşırmış olmalısın, belki de dehşete düşmüş... Sana kim olduğumu gösteremem ama ne olduğumu gösterebilirim diye düşündüm. En azından bunu hak ediyorsun. Mutfaktaki masanın üzerinde senin için bir hediyem var." Bir hediye? Kalbim korkudan ritim değiştirmişti. 

"Hediyeni fazla bekletme." Gelen yeni mesaj ile kendimi mutfakta buldum. Kırmızı kutu şimdi benim mutfağımdaydı. Onu yeniden görmek... Bir katil ölüm hediye ederdi. Sıra bende miydi? "Hediyeni merak etmiyor musun?"

Elim kırmızı kutuya değdiğinde tüm vücudumu bir ürperti kapladı. Titreyen parmaklarım kutunun kilidi üzerinde durdu ve derin bir nefes aldım. Aldığım kahve kokusu beni şaşırtmıştı. Kutuyu açtım ve bir bardak dolusu kahveyi gördüm. Bardağı kutudan dışarı çıkarırken sıcaklığından elim yanmıştı. "Korkunun dilsiz çığlıklarını duyabiliyorum ama artık korkmana gerek yok çünkü artık kırmızı kutunun dışındasın." Bir elimde telefon bir elimde kahve mutfağın ortasında kalakalmıştım. Bu ondan aldığım son mesajdı.

Final bölümümüz hakkındaki görüşlerinizi bekliyorum efem.