My life after a divorce!

1.

Daar zat ik dan, alleen achter mijn bureau. Ik weet nog hoe iedereen helemaal overstuur bij elkaar zat. Ik hoorde ze praten in de verte. Met die slechte oren van mij, daar ging ik niet ver mee komen. Maar, op die dag leken al die operaties van uit het verleden uitgewerkt en plots kon ik weer horen. Ik zat met m'n koptelefoon op, en toch hoorde ik iedereen naar mijn grootouders hun kamer gaan. Ik hoorde m'n mama, ze was aan het huilen... Ik hoorde mijn meter, die had het ook moeilijk. Ja, mijn peter. Die hield zich sterk zoals altijd, en mijn zus die leek er maar de helft van te begrijpen. Ik hoorde ze, maar k wist niet echt waar het over ging. Ik hoorde mama zeggen: "Hij heeft z'n adres en rekeningnummer veranderd!" En dat was alles... 

Een tijdje later ging m'n kamerdeur open en zag ik mijn mama staan. Tranende ogen, vuurrode kaken en een trieste gezichtsuitdrukking. Hoe de boodschap nu juist concreet werd gebracht, dat weet ik al niet meer. Maar, hij was wel aangekomen... Langzaam maar zeker wist ik dat er een periode uit mijn leven voorbij was en die zou nooit meer terugkomen. Misschien maar goed?

In ieder geval, we moesten weg. Ik wou niet zien hoe mijn vader het huis verliet met zijn koffers en zijn hoofd in het zand gepropt. Dus, we zijn vertrokken en hebben gewacht tot hij weg was. Toen hadden we er nog geen idee van, we wisten niet wat er nog allemaal ging komen...