My life after a divorce!

2.

Achteraf kwam alles langzaam aan uit. Zijn bedrog, zijn gerotzooi met een andere vrouw, zijn leugens ... Zo, kan ik jullie al wel laten raden wat voor persoon hij was. Geen genot om mee samen te leven, dus. Dat is het minste wat je kunt zeggen... En toch, de buitenwereld heeft hier nooit iets van geweten. Mijn eigen familie die niet bij ons thuis mee inwoonden, wisten dat zelfs niet. Ik bedoel maar, laat staan dat mijn vrienden op school of op de sport dat dan weten. Uiteraard moest ik dan na het uit elkaar gaan van mijn ouders, wel héél veel uitleggen. En daar had ik niet zo veel in, maar had ik een keuze? Twee à drie dagen lang hebben we hier thuis letterlijk alleen maar gehuild, maar dan ook echt alleen maar huilen. We konden niets doen, en qua productiviteit op school... Dat was nog een hele andere zaak apart! En toch, is het niet het feit dat je ouders uit elkaar zijn dat je zo triestig maakt. Voor mij persoonlijk, toch... Voor mij was het feit dat hij gewoon met iemand anders was, die zelf ook kinderen had en aan wie hij de laatste tijd veel meer liefde gaf dan aan mij en mijn zus, veel erger dan het feit dat hij weg was. Want, ik heb geen connectie met mijn vader. Heel mijn leven lang was er gewoon een zesde persoon die fysiek aanwezig was in dezelfde ruimte als waar dat ik zat. En nu, vanaf dat moment, zou die persoon er ook fysiek niet meer zijn. En, ook al heb ik nooit iets aan heb gehad. Op de één of andere manier merk je toch dat er iets weg is, iets wat er eerst wel was. In het begin was dat moeilijk, maar ook daar raak je na een tijdje aan gewend. Al een geluk, want anders hou je het niet vol. Niet dat alles zo perfect met me ging... Fysiek was ik in orde, maar op mentaal vlak ging ik achteruit. Ik had er geen zin meer in, ik had in ieder geval geen oplossingen meer klaarliggen. Het gevoel dat je kansloos bent is rot! Maar, ik had ook het gevoel dat ik niet meer degene was die over m'n toekomst besloot. Dat was moeilijk, omdat ik dat nu net wel altijd heb gedaan. Sommige dingen verdwenen, andere dingen net niet. In die eerste paar dagen, ging het nog oké. Dat was zo tot dat het woord 'advocaat' viel...