My life after a divorce!

7.

We zijn verschillende keren naar hem toe gegaan, maar ook verschillende keren niet. We hadden telkens weer het gevoel dat we gevangen zaten binnen zijn appartementsmuren. Af en toe gaf hij dan ook nog eens zo'n opmerking van; 'Het is me toch maar weer gelukt om jullie hier te krijgen...' Als je met zo iemand moet samenleven, dan voel je je niet goed in je vel. Dat leek me normaal en dat vind ik nog steeds. Mijn vrienden zeiden altijd dat ik mezelf voor de gek hield, en dat ik me moest openstellen voor hem. Heb ik dat ooit geprobeerd? Wel, ik heb me nooit echt opengesteld voor hem omdat dat voor mij bedreigend overkwam. Ik ben in mijn leven al zo vaak belogen en bedrogen geweest door mensen. Dat kon ik in deze barre tijden wel missen als kiespijn. Op een bepaald zag ik mijn kans om ook mijn vrienden aan mijn kant te krijgen. We hadden een plannetje beraamd en we waren ervan overtuigd dat het zou werken. Pas op, het was geen idee zonder risico's. Maar ja, hoeveel plannen ken jij die geen enkel risico bevatten? Wel exact! Dat zijn er niet zo veel. Dus ja, het ging als volgt. Op een bepaalde dag, ergens in juni als ik me niet vergis, was er een parkfestival bij ons in de stad. Mijn zus en ik wouden er graag naar toe om weg te zijn uit zijn appartement en tegelijkertijd konden we hopelijk ook eens andere mensen zien. Dat laatste viel nu wel  tegen, dus zorgden we er zelf voor. Mijn zus stuurde een bericht naar haar beste vriendin en ik deed dat naar mijn beste vriend, en we vroegen of we konden afspreken in het park. Achteraf kregen we ook Gunter zo ver, om wel degelijk naar het park te gaan. Ik herinner me vooral die enorme regenbuien nog, dat park stond letterlijk onder water. En, het was niet verre van het leukste moment om naar zo'n ding te gaan... Maar, alles was beter dan daar binnen te blijven zitten. Dus, we zijn gegaan. En, onze vrienden stonden zoals gepland aan de ingang van het park en ik herinner nog steeds hoe hun gezichten veranderden toen ze ons daar zagen aankomen met Gunter. Nu, onze bedoeling was vooral om ze te laten zien dat het echt geen gezonde situatie is met hem. Uiteraard moest zijn toenmalige vriendin en haar gezin er bij zijn. En, dat was nog een groter probleem. Ondertussen bleef het ook maar regenen, maar we gingen op pad. Mijn zus en ik lieten Gunter achter, en weg waren we. Veel van dat festival hebben we niet gedaan, we hebben vooral in de bossen zitten lopen (het was daar ook een beetje droger) en op een bepaald moment kwamen we een tent tegen van dat festival en dan zijn we daaronder gaan schuilen en hebben we, ja wat gepraat. Veel meer viel er niet te doen, maar als ik u zeg dat dat het absolute hoogtepunt was van die dag. Dan hoop ik dat je genoeg weet. En, nog een voordeel van deze situatie was dat we Gunter helemaal niks hadden laten weten en hij had (achteraf zijn we dat te weten gekomen) als een gek zitten bellen naar ons. Kort samengevat, mijn zus en ik voelden de bui al hangen. Die bom waar ik het ooit over had. Awel, die dreigde nu te ontploffen. Toen we zagen dat het droog was zijn we vertrokken, we pakten onze spullen bij elkaar en we gingen verder over het festival. We kwamen daar aan op een kleine weide, en daar stonden nog enkele kraampjes maar we hadden al snel door dat daar aanzienlijk minder volk stond. Links van ons was er een geïmproviseerd podium gebouwd en rechts stond er een truck. Vermoedelijk van één van die kraamhouders. En, we waren aan het wandelen en plotseling horen we geschreeuw van achter ons. En maar roepen en doen. Scheldwoorden, vloeken... Alles kwam eruit! Ik verstijfde, en mijn vriend die naast me stond verschoot zich een ongeluk. Mijn hart bonsde in mijn keel en ik had de bibber over heel mijn lijf. Ik weet dat dit over het algemeen de bedoeling was  van mij en mijn zus. Onze vrienden waren nu zeker en vast overtuigd, maar wij zaten wel echt dik in de problemen. Ik keek naar links, en mijn zus en haar vriendin stonden eigenlijk wat tegen die truck aan. Haar vriendin is nogal een persoon die veel durft, en zij probeerde haar aan te porren om weg te lopen. Het was een idee, maar het zou enkel fungeren als olie op het vuur. En toch, probeerden ze het. Ze liepen terug de bossen in, alleen ging Gunter achter hen aan en ze durfden niet meer. Ze stopten en lieten de scheldpartij maar over hen heen lopen. Hij jaagde mijn vriend weg, en de vriendin van mijn zus bleef nog een tijdje bij ons. Ze was helemaal over haar toeren, en op dat moment was het nog maar 15 uur. Nog drie uur te gaan, dus... Ze zei dat we met haar mee naar huis moesten gaan, puur om van de situatie te kunnen vluchten. Dat was onmogelijk, want we moesten er achteraf nog naar toe gaan natuurlijk. Dus, besloot zij om mee naar zijn appartement te gaan want ze wou ons absoluut niet alleen laten omdat ze de situatie niet vertrouwde. En, ze heeft dat goed ingeschat. Niet dat ik het zelf niet door had, want ik ben nogal goed in het berekenen van risico's bij Gunter. Maar ja, het was vooral erg om hem zo te keer te zien gaan. Al is het doel van mij en mijn zus toch maar goed gelukt!