12 Aralık 2015. Onu ilk, gerçek anlamda tanıdığım gün. Yıllar önce bugün. O zaman anlamıştım aslında hayatımda ne kadar değerli olacağını. Bazen anlarya insan. Gözlerine bakamaz. "Buldum" der ya hani insan. Öyle bir şey aslında. Bende bulduğumu sanmıştım ömür boyu yanımda olacak insanı.
İlk kez aşık olmuştum. İlk sevdiğim adamdı. İlklerimi yaşadığım adam. Ilk elini tuttuğum, ilk gözlerine baktığım, yanında ilk heyecanlandığım. Her şeyimdi. Bir istasyon var. Nerede olduğu mühim değil. İstasyonda oturduk saatlerce. Pek konuşmazdık. Ben konuşmayı sevmezdim, o da sevmezdi.
Bir sürü mektup yazardım ona. O cevap yazmazdı ama. Mutlu olduğunu bilmek güzeldi her şeye rağmen. Dinlemiyorum artık o şarkıyı. Yıllar geçecek belki hayatımdan, ben kimseyi sevmedim, sevmeyeceğim. Bu zamana kadar kimseyi hayatıma almadım, yine almayacağım. Sadece seni bekleyeceğim. Gülüşü güzel olan, kirpiklerine dek özlediğim, gülüşünden öptüğüm sevdiğim adamı..
"Hani bir keresinde yanağına bir kirpik düşmüştü. Sonra sende dilek tuttun. 'Ne' diye sorduğumda 'hiç ayrılmayalım' dedin. Güldüm. Güldün. Bir şey söyleyebilir miyim? O kirpik hala bende sevgilim.."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Umut
ChickLitÇek ellerini kalbimden.. Hayatta herkes tarafından kırılan bir kızın, kendi iç dünyası..? Beni ben yapan siz miydiniz? Hayır, karanlık dünyamda birer kirdiniz. ?
