...Satırlarımı son kez yüreğine eğip sana yazıyorum. Yoksun işte. Cümlelerim bile değişti sessizliğin vurgun saatlerinde. Her şey anlamsız, her şey kapkaranlık. Seninle gülümseyen satırlarım, bak şimdi yokluğunda karamsarlığa büründü.
// Hayatımın hiç bir karesinde sevgi olmamıştır. Sevgi zannetmiştim yalanları, umut zannetmiştim karanlıkları. Hep severken terk edildim. Hep gülümserken acıya yenildim. Belki de sevilmeyi haketmedim ben. Belki de hiç bir zaman sevginin sofrasında gülüşlerimle nefes alamayacağım. //
Sessizliğin vurduğu dalgaların arasında ılık nefesini bekliyorum. Telefonlarım hala sessiz. Yüreğim ise sensiz. Bıraktığın yerdeyim. Çok mu senden istediklerim? Çok mu seni uzaklarda bir yudum nefesini beklemelerim çok mu? Haklısın. Ben sevgiyi hiç haketmedim..
Şimdi bu yazıyı okuyupda çok karamsarsın deme bana. Sensizlikle çektiğim acıları bilemezsin. Sanma senin yokluğunda kanayan yaralarımın sancısı değil çektiklerim. Dört duvar yalnızlığı arasında nefes alan yüreğimin çığlıklarıdır hissettiklerim. Hani senin düşlerinde gökyüzüne kanatlanmayı öğretecektin bana? Hani gözlerimin renginden gökyüzünü 'mutluluğa' boyamayı öğretecektin? Şimdi yalnızlığa demlenmiş yokluğunla başbaşayım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Umut
ChickLitÇek ellerini kalbimden.. Hayatta herkes tarafından kırılan bir kızın, kendi iç dünyası..? Beni ben yapan siz miydiniz? Hayır, karanlık dünyamda birer kirdiniz. ?
