help or die || klaroline

9▶ "hello, love."

oy&yorum veriinselam

9. Bölüm

"Caroline, yeter!"

Caroline stresle odada bir oraya bir buraya volta atarken en sonunda dayanamadım ve bağırdım. Ellerini hırsla saçlarında gezindirdi ve gözlerini bana dikti.

"Ne yapayım, Selena?"

Ünlü edebiyatçı Shakespeare'in bir betimlemesi vardır: 'Gökyüzünün tonlarını barındıran gözleri karardı.' Caroline'ın mavi hareleri de, tıpkı bunun gibi karardı. Bu fiziksel olarak imkansızdı ama mecazen bunu böyle betimleyebilirdim.

"En azından volta atmayı kessen?" Tatlı gözükmeye çalışarak kibarca sordum. "Başım döndü burada." Kaşlarını daha da çatarak bana bakmaya başladı. Sinirden gözü dönmüştü. Şuan her şeyi yapabilirdi.

"Sinirli bir vampire kafa tutacak kadar ne yaşadın?"

"Bana ne sinirleniyorsun be?" Kibarlığımı bozup ben de kaşlarımı çattım. "Sen sinirlenmeyi kes de ne olacak diye düşünelim. Adam görmüş seni."

"Hiç yardımcı olmuyorsun." Zemin, topuk sesleri ile yankılandı. Sinirliydi. Ne yapacağını bilmiyordu. En kötüsüyse çaresizdi.

"Acaba bir süre ortalarda görünmesem mi?"

Gözlerimi ona çevirdim. Çünkü bunu duyduğum an karnıma yumruk yemiş gibi oldum. Çok kısa bir zamandır beraberdik ama birbirimize çok fena alışmıştık. En azından kendi açımdan bakacak olursam ona alılmıştım. Bu alışkanlık ondan hala korktuğum gerçeğini değiştirmezdi. Tıpkı istese üç saniye içerisinde boynumu kırarak beni öldürebileceği gerçeği gibi. Ama tuhaftır ki, Caroline'a çok fena alışmıştım. Onun yakınlarımda olmaması fikri, kendimi kötü hissetmeye sebep olmuştu.

"Hayır, gidemezsin!"

"Neden?" Yamuk bir gülümsemeyle bana baktı. "Yoksa, bana mı aşık oldun?"

"Ne alaka? Hem benim sevgilim var."

"Tamam, tamam, kes. Sikik lezbiyen draması çekmiyoruz burada." diye söylendikten sonra,ellerini saçlarına götürüp karıştırdı. Genelde düşünürken bu hareketi yapıyordu. "Bir süre ortalarda görünmem. Kafasını karıştıracak planlar yaparım. O beni doğuda sanarken buraya geri dönerim. Nasıl fikir?"

Gözlerimi devirdim. "Berbat bir fikir."

"Daha iyi bir fikrin mi var?"

"Kaçmaktan yorulmadın mı?"

"Yoruldum. Sıkıldım. Çok bunaldım ancak buna mecburum."

"O zaman artık ondan kaçmayacaksın." deyip şeytani bir şekilde gülümsedim. Zeki olan tek varlık onlar değillerdi.

🌙🌙🌙

"Selen-"

"Care, tamam." diyerrk sözünü kestim.

"Neredeyse bir saattir konuşuyoruz ve senin bana sunduğun tek çözüm o sikik herifle bir araya gelmem mi?" Bunu söylerken bile suratı bembeyaz kesilmişti. Hayır, onunla aynı ortamda olmaktan veya Klaus'un ona yapacaklarından korktuğunu sanmıyordum. O sadece bunca zaman kaçtıktan sonra ona teslim olmaktan korkuyordu.

"Bu şekilde onu kandırabiliriz."

"O hiçbir şeye güvenmez. Bunca zaman sonra ona dönmemin altında bir boklar döndüğünü anlayacaktır."

"Onun yatağına girip birkaç cilveyle gönlünü alabilirsin. Bildiğin gibi erkekler buna eriyor."

Hızla kaşlarını kaldırdı ve anlamamış bir edayla bana bakmaya başladı. "Bunları söylüyor olamazsın!" Daha birkaç gün öncesine ataerkil topluma bok atıp feminizm hakkında konuşurken şuan bunları söylemem elbette ironikti.Fakat başka şansım yoktu.