Same class?

#3-Θαρρος ή Αληθεια?

*Βγαίνουμε από το σπίτι και αρχίζουμε να περπατάμε*

"Τελικά θα πάμε στο δημοτικό?"

"Ναι!"λέω

Περπατάμε λίγο μέχρι που φτάνουμε στο σχολείο..

Μπαίνουμε μέσα και πάμε στην πίσω αυλή..

"Επιτέλους!"λέει ο..ο..ο..Ο ΓΙΩΡΓΟΣ!

Ξεφυσαω και σφυγγω το χέρι του Δημήτρη

"Αου!"λέει δυνατά

"Τι έγινε φίλε?"λέει ο Γιώργος

"Τ-τιποτα"λέει

Έτσι μπράβο...καλό αγόρι!

"Πάμε να παίξουμε?"ρωτάει

"Μισό λεπτό!"λέω στην παρέα

Τραβάω τον Δημήτρη πιο εκεί

"Άκου να σου πω!Δεν θα έχω τον φιλο σου τώρα εδώ πέρα!Να πω κανένα θαρρος και να γίνει μαλακια!Εγώ μαζί του δεν παίζω!Βρε έναν τρ---"σταματαω να μιλάω επειδή τα χείλη του συγκρούονται με τα δικά μου

Δαγκώνει απαλά το κάτω χείλος μου,ανοίγοντας το στόμα μου και βαθαίνει το φιλί μας

Μετά από λίγο σταματάει

"Σε παρακαλώ ρε μωρό μου,μην μου κάνεις παραπονα!Δεν του είπα να έρθει εγώ ρε αγαπη μου!Επίσης δεν τον ξέρεις καθολου,περίμενε να γνωριστητε και δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα!"λέει και χαϊδεύει το μάγουλο μου

Τον αγκαλιαζω..

Χαχανιζει και με σφυγγει πάνω του

"Πάμε?"με ρωτάει

"Ναι"λέω

Πάμε πάλι στην 'παρεα' μας και καθόμαστε σε κύκλο

Το παιχνίδι ξεκινάει

"Μιχάλη,θάρρος ή αλήθεια?"λέω εγώ

"Θάρρος!"

"Στην μπροστινή αυλη έχει κάτι κορίτσια,πιο μικρα από εμάς,έχεις το θάρρος να πας και να την πεσεις σε μια από αυτές??"λέω

"Πφστ,φυσικά!"λέει σε στυλ 'νταα?'

Σηκωνετε και κάνω το ίδιο

"Εσύ που πας?"

"Ε πως,να μην έχουμε δειγμα?"δείχνω το κινητό μου και η παρέα μας γελάει ενώ εκείνος ξεφυσαει

Βάζω το χέρι μου στους ώμους του και τον φέρνω κοντά μου

"Άμα δεν θες να το κάνεις,μην το κάνεις!"λέω

"Όχι ρε,εντάξει!Δεν έχω θέμα!"λέει

"Ωραία!"λέω

Μετά από λίγο φτάνουμε στην μπροστινή αυλή..