Ma Wolfie | Jikook

MW-24

Savaş için Güney kabilesine ilerleyen 3 kabilede kurt formunu koruyup, hızlıca oraya ulaşmak istemenin sancısı içerisindeydi.

Bir an önce bu lanet olayı bitirmek istiyorlardı.

Haksız sayılırlar mıydı ?
Hayır.

Ben de bir kurt olduğumdan onların duygularını anlayabiliyordum. Lakin benim endişeme gölge düşüren biri vardı, Hoseok.

Gözlemlediğim her dakika da, hüzünlü ve kendinden emin olmayan bakışlarıyla karşılaşıyor ve bu "acaba Taehyung'u öldürebilecek mi ?" sorusunu dilime dolandırıyordu.
Kısa bir süre de onu sevmiş ve mühürlenmelerinin getirisi olarak ona bağlanmıştı. Mühür, basit bir şey değildi ki ondan bu kadar çabuk kurtulsun.
Lider Jin bunu bildiğinden Hoseok'a anlatmamış mıydı planını ?
Dememiş miydi teker teker "sen omeganı öldüreceksin" diye ?

Demişti elbet, demişti.

Bunu sindirebilmesi için, önceden anlatmıştı her şeyi oğluna.
Yine de oğlu böyle bir yükü kaldırabilecek miydi ?
Bilemezdik.

Derin bir nefes alıp kurt formundaki alfama yandan bakışlar attım. Siyah tüyleri rüzgara göğüs gererken, kutsal bir şarkıya eşlik edermişçesine sallanıyordu.
Alfa olduğu asilliğinden belli oluyor ve benim hayran bakışlarımın daha da üzerine sinmesini sağlıyordu.

İkimiz de kurt formunda olduğumuzdan tek bir kelime edemezken bakışlarımızın konuşmasını ve bize zafer cümleleri fısıldadığını hisseder gibi olmuştuk.
Öyleydi ya, belki de sadece kendimizi avutuyorduk.

"3.."

Korkuyorum sanırsam

"2..."

Ama alfam yanımda,

"1..."

Onun yanı her daim benim için güvenlidir.
Korkmamı gerektirecek bir durum yok.

"SALDIRIN !"

Yanımızda bulunan tüm kurtlar atılıp, pençelerini kana bularken...kanın kokusu kusmamı sağlayabilecek kadar yoğun olmuştu.

Alfamın ilerlediğini hissettiğimde ben de peşinden koşarak ilerlemiş ve bir omeganın üzerine atılmıştım. Hırlayıp üzerine çıktığım omeganın yerine sinmesini sağlarken...beni güçlü kılan mührümüze şükranlarımı sunacağımı karaladım aklımın bir ucuna.

Hayatında kimseyi öldürmeyen biri olarak pençelerimin bir titreme dahi göstermemesine şaşırken, alfamın kokusunu aldım yanı başımdan.

Demek bu yüzdendi korkmayışlarım.

Pençemi altımdaki kurdun gözüne geçirdiğim de acıyla inlemesi, kalbimin sızlamasına sebep olduğunda hatırlattım kendime "Hak ediyorlar Jimin, insan öldürmek bize yasak. Yasakları umursamayanlar cezalarını çekmeliler."

Pençem kurdun gözünü koparabileceğim kadar içeriye girdiğinde, korkmaya her an hazır olan kalbim yas tutmaya başlamıştı bile onun için.

Gözlerini aç ve kapat

Şimdi kurdun gözleri yok.