İnanamıyordum inanamıyordum bunu yapmış olamazdı yatağıma yatıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.. Neden inanmayasınki oda erkek o yapar hem siz çıkmıyorsunuz bile diyen iç sesime kuvvetli bi tokat attım sadece motalimi bozuyordu lanet olsun bu başından beri hataydı lanet olsun saat 20.00 a gelmek üzereydi odamın kapısı aralandı içeriye gelen boraydı 'abla ben bugün arkadaşlarımda kalıcam haberin olsun zaten 12 yaşındayım kendi başımın çaresine bakarım' dedi ve yanağıma sulu bi öpüvük kondurdu sadece yapmacık bi gülümsemeyle olur demiştim neyseki ağladığımı farketmemişti dış kapının kapanış sesini duyunca çığlık atarak ağlamaya başladım en sonunda ayağa kalktım ama başım dönüyordu kendimi yatağa tekrar attım ve ağlamaya devam ettim
Uyuya kalmıştım ağlarken uyuya kalmak çok değişikti o benim sevdiğim erkek değildi olamazdıda ve o benim göz yaşlarımı hiçbir zaman haletmedi evet belki o kız benden daha güzel olabilir ama bu hiçbişiyi açıklamaz kaan şimdi intikam sırası bendeydi hemen telefonumdan cenki aradım ilk arayışımda açtı cenk benim kardeşim gibiydi o benim en değerlimdi aynı zamanda esmer ve yeşil gözlüydü çok tatlıydı onu aramamın nedenlerinden biride buydu zaten ona adresi verdim ve gelmesini söyledim yaklaşık yarım saat sonra karşımda cenk duruyordu onu çok özlemiştim hemen sarıldım tüm planlarımı ona anlattım sinsice gülümsedi ve anlaşmıştık artık hazırdık boraya söylemiştim onuda bu işin içine dahil ettik planımız şöyleydi ; bora kaanı bizim eve çağırıcak kapıyı cenk açıcak veeee arkadan ben gelicem belki kötü ama benim hissettiğimi hissetsin istiyordum ve planı uygulamaya koyduk cenk üstündrki seyi çıkarım sadece pantolonuyla kalmıştı ve kapı çaldı tahmin ettiğimiz gibi kaandı kapıda cenki görünce ağzı kocaman açıldı arkadan ben geldim ve tam ağzımı açıcakken çığırmam bir oldu kaan cenkin üzerine çıkmıştı ve cenki dövüyodu onları atırmaya çalışmıştım ama olmadı yeteeer ! Diye bağırınca ikisi birden bana baktı 'bırak devam etsin sonuçta biz kardeşdik' diye bana bakan cenke döndüm kar-deş-dik cümlesini anlayamamıştım ona dönüp 'hala kardeşiz' dedim ve onu kaanın altından alıp ona sarıldım şimdi gitmesini söyledim... Onu sonra arayacaktım, evde kaanla tek kalmıştık dudağı patlamıştı hemen buz koymalıydım ama bunu ben yapamazdım buzu ona verdim ve onun yapmasını söyledim bana gülümsedi ve arkasından bi inleme çıkardı canının acıdığı heryerinden belliydi sonunda konuşabilmişti 'seni seviyorum her ne kadar kısa zamanda bile olsa seni seviyorum' bu oyuna düşmicektim o kızı hala unutmamıştım 'o kız o kızı gördüm bana yalan söyleme sarışın yellozla mutlu ol sen' diyerek bağırdım oysa 'o benim kuzenim emma amerikadan geldi ve bende kalıyo çünkü başka yeri yok' dedi gülümsemeye çalıştı sanırım oyuna çoktan düşmüştüm ama bu oyundan çıkabilirdim inanıyordum o kızın kuzeni olmadığına nasıl inanıyorsam bu oyundan çıkabileceğimede o kadar inanıyordum...
