Chapter 8
Both of his wrist are locked.
Nadadaanan niya ang ibang mga selda. That flouresent lights on the ceilings, two police on each side of him, holding his arms and a robo-police on his back, guiding and guarding him, papunta sa lugar na kung saan ay hindi alam ni Vice.
Well, hindi pa rin ma-absorb ng katawan at ng utak niya ang lahat ng mga nangyayari sa kaniya sa kasalukuyan. Namumungay pa ang mga mata niya, nasisilawan pa sa mga ilaw na nadadaanan nila, at nabibinge na sa lahat ng naririnig niya, which is there footsteps only - echoing in his ears... Naninibago pa sa lahat ng nasa paligid.
"Diyan sa kaliwa!" one of the police shouted at Vice making the latter wince at wala sa sariling sumunod sa sinabi ng pulis.
Again, series of rooms closed passed by them. Isa isa itong sinisilip ni Vice, though he is walking straight. At times, kapag nahuhuli siya ng pulis na ibinabaling ang paningin sa ibang dako ay agad siyang sinasabihan nito at bahagyan itutulak, just to warn him.
Then he'll stare back down his feet and will walk straight next. May iilan ding mga rails na nakasara, at tanging nakatitig lang ang binata habang binubuksan ng mga pulis ang mga ito.
No words came out of his mouth the whole time they're walking, and was acting like a scared dog all through out the walk. Next thing he knew, may bakal na pinto nang nakasarado sa harapan niya. Kasunod nito, ang isa naman sa mga pulis na nasa gilid niya ay lumapit sa pinto, swiped a card on that metallic door, then boom! Slowly, ay nagbukas na ito.
A four sided closed room was what Vice's eyes saw, slowly revealing it as the door opens widely. One opened flouresent light in the ceiling, lighting the whole room, and a table in the center with a two chair, just below the flouresent.
Too much of observing ay hindi na napansin ni Vice na tinatanggal na sa likuran niya ang pagkaka-posas ng mga kamay niya. He just knew it nang naramdaman niya na ang mga kamay niyang nasa gilid niya. He stared at the police at his side, while holding his left wrist with his right artificial arm.
"Pasok." utos ng pulis na tinitingnan ni Vice, at bahagya siyang tinulak nito making the man let go of his wrist at wala sa sariling makapasok sa loob ng kwarto. Dahan dahan na naglakad naman pa siyang naglakad hanggang sa tuluyan nang siyang makapasok sa kwarto.
"Just wait for a few minutes, and someone will talk to you." paalala ng mga pulis sa kaniya, bago nila maisara ng bakal na pinto ng tuluyan, habang si Vice ay nananatiling nakatayo at nakatingin sa kaniyang bandang likuran at matamang tinitigan ang nakasaradong pinto.
"Siya ang isa sa mga may pinaka-kakaibang kinilos sa lahat ng na-detain rito na galing sa taas." one of the police talked to his co-police, after closing the door behind them.
"Lahat naman sila ah." sagot ng isa.
"Lahat ng nadetain natin mula sa taas, matatanong, mga nagwawala, nagwawala na ewan. Siya naman wala sa sarili pero parang may alam siya sa kung nasaan siya." paliwanag naman nung naunang nagsalita.
The other laughed at his mate and stared at him unbelievably, "Sobra ka sa kape noh?" he teased him, "Wag mong masyadong iniisip ang mga ganiyan, at malabong may malaman sila tungkol sa kung nasaan sila, bago sila makapasok sa kwartong iyon." dagdag niya pa at umupo sa bakanteng upuan sa may tapat ng kwartong pinag-iwanan nila kay Vice.
"Well, uhm... I don't know. Baka nga sobra lang ako sa kape." the other one answered and shrugged his thoughts off.
