BLACK EYES (NL) - Voltooid

Hoofdstuk 32 (verbeterd)

Ik heb een nieuwe voorkant gemaakt! Ik hoop dat jullie die leuk vinden. En zoals altijd: veel leesplezier! X.Hannah

Langzaamaan begin ik wakker te worden. Ik kijk om me heen. Ik lig op een hard bed in een kamer met betonnen muren. Er is een klein wekkertje op een nachtkastje dat 15:30 aangeeft en zegt dat het dinsdag is. Dinsdag?! Dat moet betekenen dat ik na dat pilletje een hele dag heb geslapen. En ze hebben me blijkbaar op dit bed gelegd. Er is een grote deur in de kamer en voor de deur staat wat eten en drinken op een dienblad. Ik probeer naar de deur te rennen, maar het is eerder strompelen, en probeer de deur open te trekken. Tevergeefs. De deur geeft geen kik. Ik pak het dienblad met eten en drinken op en bekijk het grondig. Wie weet dat voor drugs ze daar in hebben gestopt. Mijn maag zegt dat ik het moet gaan eten maar mijn hoofd zegt me te wachten. Ik ga weer op het bed zitten en wacht af.

De wekker geeft 17:08 aan. Ik heb de tijd gedoofd door in mijn hoofd afscheidsbrieven te maken voor mijn moeder en mijn vrienden. Hoe depressief kan het zijn. Maar nu gaat de deur met een knal open. Ik was ondertussen al aan het liggen maar stuif nu rechtop op het bed. "Zo te zien ben je blij me te zien," zegt Jasper die in het deurkozijn staat. Zou ik kunnen sprinten? En dan heel snel Jasper slaan en naar buiten rennen. Maar waar kom ik dan uit? En waar moet ik dan naar toe? Nee dat is duidelijk niet de beste optie. Ik kan beter wachten tot Jasper heeft gezegd wat hij wilde zeggen en misschien krijg ik daar informatie uit. "Ik kom je even vertellen hoe de komende dagen er voor je uit gaan zien. Je gaat nu met mij mee. Je krijgt een kamer met een groot tweepersoonsbed. Ik krijg drie dagen en daarna lever ik je over aan Nick. Ik weet niet precies wat hij wilt doen," zegt Jasper. Ik schrik. Drie dagen met Jasper? Dat kan niet veel goeds betekenen. "Wat moet ik doen in die drie dagen dan?" zeg ik en ik probeer een verveelde toon aan te slaan. Blijkbaar boeit het Jasper niks en hij gaat dicht naast me zitten op het bed. Ik schuif een stuk van hem af. Weer lijkt het Jasper niet te boeien. Hij draait zich alleen maar om naar mij maar komt niet dichterbij, gelukkig. "Jackson mag niet de eerste zijn. Dat moet ik zijn. Als je vriendje. In de komende drie dagen ga ik je ontmaagden," waren Jaspers worden. Ik huiver van schrik en mijn brein begint te kokhalzen. "Ten eerste ben je niet mijn vriendje, dat is Jackson. Ten tweede ben ik al ontmaagd door Jackson," zeg ik. Het laatste is gelogen. Ik zie hoe Jasper boos word en op staat. Hij pakt me hard vast bij mijn arm en trekt me mee. Ik word door een gang gesleurd naar een mooie kamer en daar laat Jasper me los. Ik grijp pijnlijk naar mijn arm. Een rode afdruk van de hand van Jasper is zichtbaar. Ik aai er zachtjes over met mijn andere hand. "Ik haat die homo-hoer! Tering leier!" (Ik ben geen homo hater absoluut!x.H) schreeuwt Jasper en hij slaat hard tegen een kast. De deur van de kast breekt en de kast zakt een beetje in. Daarna stormt hij op mij af. Misschien was het toch niet zo slim om dat te zeggen tegen Jasper. Ik was zijn soort van woedeaanvallen vergeten. Hij duwt me achterover op het bed. Met een plof kom ik neer. Het bed is zacht maar toch doet het achterovervallen pijn door de kracht waarmee hij het deed. Hij gaat bovenop me zitten en duwt mijn armen naar achter. Ik stribbel tegen en dat lijkt hem alleen maar meer te irriteren. Hij haalt een stuk touw uit een nachtkastje. Blijkbaar was hij hier op voorbereid. Het is hetzelfde soort harde touw als die van de dagen daarvoor. Terwijl hij voorover buigt om het touw te pakken zegt hij: "Hij had je nooit mogen ontmaagden! Ik was van plan om het zachtjes te doen maar nu ben ik er klaar mee!" Maar terwijl hij terug omhoog komt duw ik hem hard van me af. Hij had dit niet verwacht en valt van het bed. Met zijn hoofd komt hij op het nachtkastje en het begint meteen erg te bloeden. Nu ligt hij bewusteloos op grond. Even twijfel ik of ik hem hier zo zou moeten achterlaten maar dan besef ik me wat hij mij wel niet allemaal heeft aangedaan. Het was me eerder al opgevallen dat Jasper de deur op slot had gedaan. De sleutel zit in zijn zak dus die pak ik snel. Dan draai ik het slot voorzichtig open en kijk naar buiten. Zo te zien is er op dit moment niemand. Ik zal als een soort van James Bond uit dit gebouw moeten ontsnappen.