BLACK EYES (NL) - Voltooid

Hoofdstuk 31 (verbeterd)

Vorig hoofdstuk was weer een cliffhanger! Ik hoop dat jullie dat leuk vinden.  Veel plezier met lezen! X.Hannah

Verbluft blaas ik wat lucht uit mijn longen. Het wordt tegengehouden door iets dat strak om mijn mond zit. Ik kan gelukkig wel door mijn neus ademhalen, maar alles wat ik inadem is muf en benauwd. Er zit ook iets voor mijn ogen maar als dat er niet zou hebben gezeten had ik alsnog niet de kracht gehad om mijn ogen te open. Ik voel me draaierig en misselijk. Er blaast een klein windje over mijn benen. Blijkbaar heb ik nog steeds het jurkje van het feest aan. Hoeveel uur is het eigenlijk geleden? Langzaam komen de herinneringen terug van die avond en het eindigt met een kussen tegen mijn gezicht en dan vervolgens mijn hoofd die de grond raakt. Daarna weet ik niks meer. Ik zit zo te voelen op een stoel. Mijn voeten en armen zijn vastgebonden met strak, stroef touw en het snijdt in mijn vel. Met moeite probeer ik mijn hand te bewegen maar het doet alleen maar pijn. Opeens is een rokerige stem te horen en ik schrik. "Ik denk dat ze wakker is," zegt de stem. Het geluid bonkt door in mijn hoofd en nu merk ik pas op hoe pijnlijk de zijkant van mijn hoofd is. Daar moet ik vast en zeker op gevallen zijn. "Hee engel," zegt een andere stem. Ik verstijf. Nick? Ik had verwacht dat dit Jaspers werk was aangezien hij me soort van had bedreigd. Of misschien waarschuwde hij me wel gewoon en had ik nooit zo van hem mogen denken. Maar mijn vermoedens worden snel duidelijk. "Ja hee schat, heb je me gemist?" zegt de volgende stem. Deze stem ken ik door en door. Het is Jaspers stem. Zijn ze samen? Waarom? Wat gaan ze doen? Ik tril bijna van angst. Dan trekt Nick mijn blinddoek eraf en ik kan om me heen kijken. Het eerste wat ik zie zijn de felblauwe ogen van Nick. Ze kijken op een vieze manier naar elke beweging die ik maak. Niet dat ik zo veel bewegingen kan maken. Ik kijk om me heen. Tegen een muur aan geleund staat Jasper met zijn handen in zijn zakken gestoken. Ook Skyler, Kay en Bruce staan in de kamer. Het zijn de vrienden van Nick.  Ik zit in een soort slaapkamer die heel grauw is ingericht. Ik probeer wat te zeggen maar de tape op mijn mond houd mijn woorden tegen. "Oh sorry engeltje. Wilde je praten?" zegt Nick en hij rukt de tape van mijn mond. Het doet ontiegelijk veel pijn. Doordat het zo veel pijn deed bewoog ik even heel hard waardoor het touw in mijn polsen en enkels snijdt. Mijn polsen bloeden zelfs, zie ik nu. Ik zit te hard vastgemaakt om mijn enkels te bekijken maar het voelt wel alsof die ook bloeden. "LAAT ME MET RUST! LAAT ME VRIJ! VIEZE PEDO!" schreeuw ik. Jasper begint te lachen en Nick grijnst. Hij legt zijn hand op mijn wang en drukt hard op de wond op mijn linkerwang met een vinger. Ik kerm het uit en krimp ineen. "Ben je klaar met praten?" zegt Nick. Dan lopen Nick en Jasper de kamer uit. Vanachter trekt Skyler mijn hoofd naar achter aan mijn haar en stopt een soort pilletje in mijn mond. Hij was de jongen met het enge gezicht. Kay, de jongen met de tatoeages en piercings, geeft me een stomp in mijn buik en ik kots het bijna uit. Vervolgens duwt Bruce mijn stoel om en met een klap val ik achteruit op de grond terwijl ik nog op de stoel zit. De achterkant van mijn hoofd knalt op de grond. Ik zie iedereen nog even weglopen en ik word achtergelaten. Ik weet niet wat er precies in dat pilletje zat maar ik voel weinig pijn en alles voor mijn ogen vervaagd. Net voordat mijn ogen sluiten zie ik een wekker staan. Maandag 23 oktober. Maandag?! Dat betekent dat ik hier al meer dan twee dagen zit?! Ik moet naar school! Mijn moeder! Wat is er al deze tijd gebeurd dan?