Black Clover

Chapter IX

That crying face dialed the 911 of his heart. Dali-daling sumugod si Julius na binalot ng mahigpit na yakap si Sol. Hindi na niya pinansin ang mga bagay na natapakan at pumasok na lang na walang paalam. Though, Sol didn't resisted. Instead, Sol accepted the hug and tightly pulled Julius closer. Inilagay niya ang kanyang mukha sa kanyang balikat at umiyak. Tinatahan siya ni Julius na hinihimas ang kanyang likuran.

He waited for a while, listening to the man's sob. It took him minutes to get all of his courage to act. At mukhang huminahon na rin si Sol sa wakas. Julius gently pulled out from the hug and firmly hold Sol on his shoulders. Nakayuko si Sol na patuloy pa rin ang mahinang pag-iyak at mga luha na tumutulo pababa.

"Sol, anong nangyari dito?" Tanong niya.

Hindi sumagot si Sol na nakayuko pa rin ang ulo. Not expecting an answer, Julius cupped his face, wiping the tears away. Itinaas niya ang kanyang mukha ng bahagya para mas makita ito ng malinaw. Sol's eyes are swollen na para bang ilang oras na siyang umiiyak. His cheeks were flushing red, might be from the intense pain that he's feeling. Ang kanyang mga labi ay namumula rin at may bahagi pa na tila nasugatan. Julius can't tell what exactly happened.

"Sabihin mo sa akin, ano ba ang nangyayari sa iyo?" Muli niyang tanong.

This time, Sol look at him straight to the eye. Maliban sa magagandang kulay ng kanyang mga mata, nakikita rin niya ang malungkot na kinang mula rito. He might be crying for that person. He must still love him. Hindi pa nakakalimutan ang Sol ang dati niyang pag-ibig. That made Julius feel rage and, at the same time, pain. Paano ba naggawang iwan ng taong iyon si Sol ng ganito? How could he leave a very delicate angel like this?

Hinawakan ni Julius sa parehong pisngi si Sol at pilit na pinagtatagpo ang kanilang mga mukha. Hindi niya iniwas ang tingin kay Sol na pinaparataing ang isang mensahe. Ang mukhang ito ay sana ngumingiti ngayon at hindi umiiyak. At kung hindi iyon kaya ng iba, siya ang gagawa ng lahat. He will never hurt Sol no matter what.

"Sol, hindi ba pwede maging ako na lang ang mahalin mo?" Tanong ni Julius. "Why can't it be me?"

"Julius..." pabulong na tawag ni Sol.

"Kalimutan mo na siya at ako na lang ang mahalin mo. Mahal kita, Sol. Mahal na mahal kita," pinagdugtong ni Julius ang noo nila. "And I know that it is real, mon amour."

He felt Sol flinched. He closed his eyes as he gently pulled from Julius. Umiling siya, sabay tulo ng panibagong mga luha. Hinigpitan pa ni Julius ang pagkakahawak niya.

"Sol, look at me. Please open your eyes and look at me," he commanded. Binuksan ni Sol ang mga mata niya, winawagayway ang mahahaba nitong pilik mata. "I know that I ran away the other day. I'm sorry. Takot lang akong malaman na baka panakip butas mo lang ako sa dating pag-ibig mo. But I won't run away again, Sol. And this time, I'm sure that I will never let you go. Kahit pa na tumakas ka, hahabulin pa rin kita hanggang sa kabilang buhay."

Idinikit ni Julius ang mga labi niya kay Sol at hinalikan ito. First, it was just a slight touch. Umatras siya muna para makita ang reaksyon ni Sol. Luckily, hindi natakot si Sol sa ginawa niya kaya pinagpatuloy niya ito. And this time, he's trying to enter deeply while biting his lower lip. Nung una hindi siya pinapapasok ni Sol kaya ginalaw niya ang kanyang mga kamay papunta sa likod ng kanyang mga tainga at hinawakan ito.

"Ah..." Sol yelped as response.

And he then gets in, dancing his tongue with his, savoring the taste of a flower. Walang ideya si Julius sa ginagawa niya pero pakiramdam niya ay alam niya ang mga pleasure spots ni Sol. Pinagpatuloy pa rin niya ang paghawak sa likod ng tainga nito na nakatatanggap ng paputol-putol na ungol kay Sol. But he didn't stop there. Binaba niya ang isang kamay na ipinasok sa baba ng suot na T-shirt ni Sol at pinagapang ito paitaas. Sol shivered from the touch and is trying to push him away.