My Corpse Boyfriend

Chapter 9

Chapter 9

"It's still not safe out there. Mas marami pang corpses ngayon," anunsyo ko.

I chickened out. I fucking chickened out to tell them the truth. Hindi ko alam kung anong magiging reaksyon nila kapag nalaman nilang wala na si Troy. I know they will hate for keeping this pero kung kaya ko pa namang ilihim sa kanila, I would do it. Malalaman at malalaman din naman nila 'yon. 

Muli na lamang nila akong niyakap. Ilang araw din akong nawala at karamihan sa kanila ay nag-aalala kung makakabalik pa ba ako o hindi. And now that I'm back inside the bunker, takot na takot naman sila. Isa lang naman ang tumatakbo sa mga isip nila, baka isa na akong corpse at isa pa roon ang pananatili ko sa bahay kasama si Zane.

At ang iba ay hindi pa naniniwala. Gawa-gawa ko lang daw ang kwentong iyon. Bahala na sila sa buhay nila kung papaniwalaan nila ako o hindi. Hindi ko naman sila karga habang buhay.

Nang binigyan muna nila ako ng space para makapaglinis ng katawan at kumpunihin ko ang sarili ko. It wasn't really that bad when I was still living with Zane. I didn't feel in danger dahil madalas ay siya pa ang sumasagip sa akin mula sa ibang corpses. And they might not believe it, sila ang ipapalapa ko sa mga corpses na 'yon.

Nang matapos akong makapagbihis at makakain ng maayos, napansin kong papalapit siya sa akin. Hindi pa man siya tuluyang nakakatabi sa akin, napapaikot na agad ang mga mata ko at napapabuntong-hininga na lang ako. He left me alone to die, kasalanan niya rin 'to.

When he finally seats next to me, naghanap pa ito ng tiyempo para magsalita.

"Ayos ka lang, Kate?" Dan asked. Parang tanga lang 'di ba?

"Ano bang klaseng tanong 'yan, Dan? As if naman ang sagot ko 'di ba?" aniko saka ko siya tinarayan. Nagpahid naman ako ng alcohol sa kamay ko at nag-spray maging sa buo kong katawan. I don't if this helps pero bahala na, basta maging malinis lang. 

Nasinghot at naubo naman si Dan dahil sa alcohol. "Nag-aalala lang naman ako..."

"And I called for help, hindi niyo man lang ako tinulungan?" gatong ko pa.

"We tried, Kate. We were looking for you ever since you got lost. At kung hindi man makita ngayong araw, susubukan ulit namin. Ang Papa mo ang nag-utos na hanapin pero bakit hindi ikaw ang bumabalik dito?"

"I was trapped in a house with a corpse, Dan. Isipin mo muna ang kalagayan ko. Masyado ka kasing duwag at tinakbuhan ako. You could've helped me instead of running away from the scenario."

"I'm sorry..." he heaved out a deep sigh.

"Sorry's are invalid now..." aniko. "But thanks for helping Dad."

Suddenly, from sadness, it was turned into something hopeful. "No problem, Kate..."

Tumango na lamang ako sa kanya at nagpatuloy sa pag-aayos ko sa sarili ko.

"Oo nga pala, remember Sam Sung?" tanong niya, tango lamang ang sagot ko. "Us, people inside the bunker had to eject her out of the premises. Hindi niya pala sinabi sa amin na nabutas ang kanyang protective suit dahilan para maapektuhan ang kanyang balat at pumasok ang hangin sa loob no'n. Even though she wanted to stay inside, it is also her decision to keep everyone safe here."

"So she sacrificed herself..." I muttered.

"Yup, she did..." at muling paghugot ni Dan ng malalim na hininga. "So, I'll let you take a rest for now. You might be sleepless so I'll let you have it."

"Thanks..." I nodded and then watched him took off.

Kung alam niya lang na mahimbing din akong nakakatulog sa bahay ni Zane, mag-iiba ang tingin niya rito. Pero no'ng normal pa nga ang lahat, he hated him so much so hindi na magbabago 'yon. He'll still hate him kahit bumaliktad pa ang mundo.