My Corpse Boyfriend

Chapter 3

Chapter 3

Magtatago sa likod ng mga damuhan, may maririnig akong mga ungol ng nanggagaling sa mga living dead. Sinusubukan ko ring magtago sa mga puno pero pakiramdam ko sa bawat kaluskos at ungol na naririnig ko ay hindi ako mapakali. Hindi rin ako mapirmi sa isang lugar dahil hinahanap ko ang mga kasamahan ko. I was left out and I have no fucking idea where to find them. Baka tumakbo na silang lahat pabalik sa bunker o kaya naman nagtago sila sa mga kabahayan. Hindi na ako sigurado!

Of course, everyone is afraid of them. They eat the living and it's freaking us out. We can't be called human if we're not afraid of them. Though they were once human, time changed so they're dangerous.

Good thing, before Dan and I got separated, I got to defend myself so quickly but one thing I remembered was that corpse who looked like the hot guy I had a crush on back in high school. And he's far from being charming now. 

When I finally got a chance to hide in an abandoned house, I immediately looked around for something that can help me. I've lost the oxygen tanks when Dan jumped on me. Bitbit ko lang ay ang bag kung saan naglalaman ng ilang essential items.

Tumungo ako sa kusina at hinalughog kung meron bang naiwang mga pagkain o kaya naman mga essential items. Inisa-isa ko ang mga cupboards, malinis ang mga iyon at halos wala nang pagkaing natira. But I can stay here for as long as I'm safe. Makakabalik din naman kaagad ako sa bunker. Hindi ko kilala kung sinong nakatira sa bahay na 'to but I know my way back home. I just need to let them everybody knows that I got lost to the rest of the crew.

Ako pa ang sisisihin niyan. I should be the leader pero ako pa ang nawala.

Inalis ko ang bag ko sa pagkakabibit ko sa likuran ko at hinalughog ang radyo mula roon. Nakahinga ako ng maluwag ng makita ko iyon. Everyone of us who went out ay merong dalawang radyo in case something happened, just like me on my situation.

I instantly called everyone. "Everyone, this is Kate, does anyone copy?"

Walang sumasagot sa akin. Garalgal na tunog lamang ng signal ang bumabalik sa akin. Hangga't sa may nagsalita. Hindi kaliwanan pero sapat na para maintindihan ang sinasabi nito.

"Kate! This is Dan, I copied you," response nito.

"Good, copy. Nasaan ka ngayon?"

"I'm looking for you but I'm stuck in an old alley. Hindi pa ako makalabas dahil may mga nakaaban sa labas. Ikaw nasaan ka?"

"I'm in house right now. Hindi ko alam kung kanino, wait, I'll try to look for landmarks outside." Naglakad naman ako papunta sa living room at saka ako lumapit sa bintana. Hinawi ko naman ang bintana pero natigilan ako ng biglang isang corpse pala ang bumungad sa akin. Dahan dahan din itong natigilan at iniharap ang ulo niya sa direksyon at kinalampag ang salamin ng bintana. Agad kong binaba ang kurtina at bumalik sa kusina. "Dan, hindi 'ko sure kung nasaan ako ngayon. Pero sigurado akong hindi naman ako malayo sa pinanggalingan natin kanina."

"Copy, Kate. Susubukan kitang hanapin, okay?"

"Sige, maghihintay ako."

Pinatay ko ang radyo at nagsimulang mag-isip ng ibang bagay na pagkakaalabahan ko. There's still a lot of things to consider in this household. I'm holding a very effective weapon to kill them but a gun wouldn't do any of its work, pwede ring maubos ang bala ko at wala na akong ibang pangdepensa kung sakali. 

Kumuha ako ng mop at tinanggal ang dulong parte nito. Kinuha ko naman ang kutsilyo at itinape ko iyon sa dulo ng map. It is wide arms long kaya posible na rin itong maging depensa kung sakali. Sana lang matibay ang pagkakagawa ko rito.