suga x you พันธนาการหัวใจยัยคุณแม่ [bts]

4.พิธีแต่งงาน

" พี่จีฮุน " ฉันทำใจตั้งแต่เมื่อคืนล้ะว่าจะบอกพี่เรื่องแต่งงานแล้วค่อยบอกพ่อแม่ทีหลัง แต่ก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้อยู่ดี
" มีอะไร " พี่เงยหน้าจากคอมพิวเตอร์ ฉันสวมกอดผู้ชายร่างเล็กตรงหน้า แค่นึกถึงเหตุผลที่ฉันต้องแต่งงานน้ำตาก็พลันจะไหลออกมาอยู่รอมร่อ
" พี่...อาทิตย์หน้า หนูจะเข้าพิธีแต่งงานแล้วนะ " ฉันพูดมันออกไปแล้ว
" ห้ะ!! แต่งงาน! เธอเนี่ยนะจะแต่งงาน "
" ค่ะ (._.) "
" อีกปีกว่าก็จะเรียนจบแล้วนะ ทำไมแต่งงานไวขนาดนี้ พ่อแม่รู้เรื่องรึยัง ที่เธอแต่งงานเร็วขนาดนี้มันต้องมีอะไรบางอย่างแน่ๆ " พี่ชายฉันยังฉลาดไม่เปลี่ยนแปลง ฉันไม่เคยโกหกพี่จีฮุนได้แม้แต่ครั้งเดียว โกหกเนียนแค่ไหนพี่แกก็จับได้ตลอดทุกครั้ง
" คือ... "
" อะไร พูดมา "
" หนูพลาดอ่ะพี่ " ฉันเลือกที่จะพูดความจริงออกไป เพราะยังไงพี่จีฮุนก็ต้องรู้อยู่ดี
" โอ้ย!จะบ้าตาย " พี่จีฮุนเอามือก่ายหน้าผาก
" พี่จะไม่ถามล้ะกันว่าเรื่องมันเป็นยังไง ในเมื่อมาถึงขนาดนี้ต้องบอกพ่อแม่ด้วยว่าจะแต่งงาน เข้าใจมั้ย "
" เข้าใจค่ะ " ถึงพี่จะอายุห่างจากฉันแค่ปีกว่า แต่ฉันก็เชื่อฟังพี่จีฮุนมาก
ฉันเอาเรื่องแต่งงานโทรบอกพ่อแม่ พวกท่านก็ตกใจที่ฉันแต่งงานก่อนที่จะเรียนจบ แต่พวกท่านก็ไม่ขัดอะไรเพราะเห็นว่าบรรลุนิติภาวะแล้ว โทรไปบอกแล้วรู้สึกสบายใจขึ้นมาเลยแฮะ
" ว่าแต่..แฟนเธอพี่ยังไม่เคยเจอเลย " ฉันที่นอนหนุนตักพี่จีฮุนอยู่ถึงกับแอบสะดุ้งเฮือกขึ้นมาเลย เอาไงดีก็เพิ่งเจอกันไม่กี่ครั้งอ่ะ รู้แค่ว่าชื่อชูก้าแค่นั้นเองแหละ อ้อ!!จริงสิ
" เอ่อ..พี่ก็ไปส่องกระจกมองหน้าตัวเองสิ หน้าตาเขาก็ประมาณนั้นแหละ "
" เฮ้ยกวนล้ะ " ไปๆมาๆดันคิดว่าฉันกวนโอ้ยว่างั้น
" ไม่ได้กวนซะหน่อย ก็เหมือนกันจริงๆนี่นา "
" เออๆอาทิตย์หน้าก็ได้เจอล้ะ ที่งานแต่งแกอ่ะ"

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
ชูก้าให้คนมารับฉันไปเปลี่ยนชุดฮันบกกับแต่งหน้าทำผม การ์ดเชิญกับของชำร่วยเขาจัดการให้เรียบร้อยตั้งแต่วันก่อนล้ะ ส่วนฉันโทรบอกพ่อแม่แล้วล่ะ พวกท่านเดินทางจากปูซานมาร่วมงานหมั้นให้ทันเลย ท่านบอกอีกว่าจะบินจากปูซานมาที่โซลเลย
ฉันในชุดฮันบกสีชมพูอ่อนเดินจูงมือกับคุณชูก้าในชุดฮันบกสีขาว เขาเปลี่ยนสีผมให้เป็นสีดำสนิท ยิ่งทำให้คนข้างๆฉันดูหล่อมากขึ้น พ่อแม่ฉันกับชูก้ามาถึงแล้ว พิธีช่วงสิบโมงจะเป็นพิธีหมั้น บ่าวสาวคำนับและรินเหล้าให้พ่อแม่ฝ่ายชายและหญิง พอดื่มเหล้าหมดก็จะป้อนขนมกัน พ่อแม่ฝ่ายชายฝ่ายหญิงก็จะกล่าวอวยพร จากนั้นก็จะโยนลูกเกาลัดกับลูกพุทราแห้ง ลูกพุทราแห้งเป็นตัวแทนของลูกชาย ลูกเกาลัดเป็นตัวแทนลูกสาว เขาจะให้แกะทานหลังจากจบพิธี แต่ฉันว่าจะไม่กินทั้งสองลูกเลย เพราะฉันไม่ชอบลูกเกาลัดกับลูกพุทรา แต่ก็ต้องกิน ฉันแกะเกาลัดทานก่อนตามด้วยพุทราแห้ง ค่าสินสอดเยอะมากตั้งห้าร้อยล้านวอน
สุดท้ายฉันกับชูก้ารินเหล้าให้กันและต้องงับลูกพุทราลูกเดียวด้วยกันอีกด้วยใครได้เมล็ดพุทราไปถือว่าจะได้เป็นใหญ่ในบ้าน ฉันงับกินไปนิดๆ ก็คนมันเกลียดพุทรานี่นา ฉันงับลูกพุทราลูกเดียวกับชูก้า ยิ่งเห็นใบหน้าขาวใกล้ๆ ใจสั่นเลยทีนี้
หลังจากเสร็จงานพิธีหมั้นแล้วฉันกับชูก้ารีบไปเปลี่ยนชุดแต่งงานทันที เปลี่ยนทรงผมใหม่ด้วย
" เสร็จแล้วค่ะ คุณเจ้าสาวสวยน่ารักมากเลยนะคะ " ฉันส่องกระจกบานใหญ่ ตะลึงเลย นี่ฉันจริงๆเหรอเนี่ย(O[]O)
" น่าอิจฉาคุณเจ้าสาวเหลือเกิน เจ้าบ่าวก็หล่อ บ้านรวยอีก " น่าอิจฉาตรงไหน ฉันรู้สึกว่าฉันโชคร้ายทั้งชีวิตเลย ที่ได้เจอกับเขา
ฉันส่องกระจกบานใหญ่ ทำให้ฉันเห็นได้ทั้งตัว ฉันสูงขึ้นมากเพราะรองเท้าส้นสูงห้านิ้วได้ บวกกับชุดแต่งงานทรงเอ็มไพร์ที่ช่วยให้ฉันดูเพรียวขึ้นดูสูงยิ่งขึ้นไปอีก อย่างมากฉันก็ดูสวยมากในงานแต่งของตัวเองได้อ่ะนะ
ชูก้าเดินมาจูงมือฉันให้เดินออกไปวันนี้ฉันแทบจะละสายตาไปจากเขาไม่ได้ซะที เขาดูดีสุดๆ
" ชุดนี้ก็ไม่เลว อย่างน้อยก็ดูดีขึ้นมา " ขอบคุณที่ชมค่ะ
" ฉันกับเธอต้องไปทักทายแขกด้วย "
" ค่ะ "
" เฮียยุนกิ! " ผู้ชายหน้าตาหล่อห้าคนเดินตรงมาที่ชูก้า เดี๋ยวนะ เขาชื่อยุนกิเหรอ
" ยินดีด้วยนะเพื่อน " กับผู้ชายหน้าตาหล่อระดับพระเอกซีรีย์เดินเข้ามาในงานอีกคน นี่อย่าบอกนะว่าเป็นเพื่อนๆของชูก้าน่ะ แต่ละคนหล่อๆทั้งนั้น
" เจ้าสาวเฮียคนไหนอ่ะ " ผู้ชายผิวแทนถาม ชูก้าเลยมองมาทางฉันที่ยืนต้อนรับแขก เขาเดินมาจูงมือฉันให้ไปหาพวกเพื่อนเขา
" เจ้าสาวน่ารักดี " ผู้ชายตัวสูงที่สุดพูดสั้นๆ
" เจ้าสาวน่าจะอายุน้อยกว่าพวกเราอีกนะ " ผู้ชายหน้าตาหล่อลากระดับพระเอกซีรีย์พูดขึ้นมา
" เธออายุเท่าไหร่ " ชูก้าถามฉัน
" ยี่สิบเอ็ดค่ะ "
" โห! งั้นก็รุ่นเดียวกับไอ้จองกุกเลยน่ะสิ " ผู้ชายตาตี่น่ารักทำหน้าตกใจ
" เฮียยุนกิชอบกินเด็กก็ไม่บอก " ผู้ชายหน้าหล่อแต่ดูไปดูมาก็คล้ายม้าแซวชูก้า
" ไอ้นี่! "
" ฉันชื่อจองกุก เรามารู้จักกันก่อนดีกว่านะ " ผู้ชายที่ชื่อจองกุกนี่เองที่รุ่นเดียวกับฉัน หน้าตาเขาก็หล่อแนวหวานๆแต่ติดตรงที่ฟันกระต่ายสองซี่บนหน้าอ่ะนะ
" ยินดีที่ได้รู้จัก อี ลูดาจ้ะ " ฉันส่งยิ้มให้จองกุกอย่างเป็นมิตร
" ลูดา! " น้ำเสียงแหลมของผู้หญิงทำให้ฉันหันไปมองต้นเสียง คือยัยสองคนเพื่อนซี้นี่แหละที่ได้รับการ์ดเชิญมางานแต่งฉันด้วย
" เพื่อนฉันสวยมาก " โบนาชมฉันซะตัวลอยเลย
" เพื่อนหนีฉันไปแต่งงานแล้ว-^- " ยัยเพื่อนตัวสูงอย่างนัม ดาวอนเบะปากทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
ฉันกับชูก้ายืนต้อนรับทักทายแขกจนนาน พวกเราก็ไปนั่งข้างหน้าสุด คุณแม่ของชูก้าเป็นประธานในพิธี กล่าวอวยพรและสัมภาษณ์ฉันกับชูก้า พวกเราเลยต้องไปยืนข้างหน้ากับแม่ของชูก้า
" คบกันมาเท่าไหร่ ก่อนที่จะแต่งงานกันจ้ะ "
" หนึ่งอาทิตย์ค่ะ " ฉัน
" ห้าเดือนครับ " ชูก้า
คำตอบต่างกันทำให้ชูก้ามองหน้าฉันนิ่งๆ เอาแล้วไง ดันปากไวจนได้ จนแม่ชูก้ามองพวกเราอย่างงงเลย
" สองปีค่ะ "
" ตกลงกี่วันกี่เดือนกี่ปีกันจ้ะ "
" พวกเราจะบอกว่า เราคบกันสองปีห้าเดือนหนึ่งอาทิตย์ครับ " อย่างมากเขาก็ช่วยแถให้ ฟู่ว!!!
" เป็นคู่รักที่คบกันนานดีนะจ้ะ เอาล่ะเพื่อไม่เป็นการเสียเวลาขอเชิญเจ้าบ่าวจูบเจ้าสาวค่ะ " เอาแล้วไง ให้จูบกันเนี่ยนะ
ฉันกับชูก้ามองหน้ากันนิ่งๆ มือซีดค่อยๆประคองใบหน้าฉัน ตอนนี้หน้าเขาใกล้มากจนรู้สึกถึงลมหายใจของฝ่ายตรงข้าม ริมฝีปากบางแน่บลงมาที่ริมฝีปากเคลือบด้วยลิปสติกสีชมพู
ตึกๆๆๆ
หัวใจมันเต้นแรงขึ้น คงเป็นเพราะฉันเพิ่งจะเคยจูบกับผู้ชายครั้งแรกแบบมีสติครบถ้วนด้วยแหละมั้ง ชูก้าถอนจูบออก ฉันพยายามทำสีหน้าให้ดูปกติมากที่สุด ชูก้าสวมแหวนให้ฉัน ส่วนฉันก็สวมแหวนให้ชูก้าเช่นกันสุดท้ายคือโยนดอกไม้ เพื่อนเลิฟทั้งสองพยายามส่งซิกซ์มาให้ฉัน ได้เลยเพื่อนรักฉันโยนดอกไม้ให้พวกแกก็ได้ แต่พวกแกสองคนไปแย่งกันเอาเองนะ พวกสาวๆพากันมาออกันแน่นเอียด ฉันโยนดอกไม้ออกไป แต่..เดี๋ยวนะ?ดอกไม้ไม่รักดีทำไมมันเอียงไปทางพวกเพื่อนๆของชูก้ากันล่ะ ฉันมั่นใจว่าฉันโยนได้ดีแล้วนะ(มั้ง) ดอกไม้ไปตกอยู่ในมือของผู้ชายคนที่หน้าตาหล่อระดับพระเอกซีรีย์อย่างพอดิบพอดีเป๊ะๆแม่นเหมือนจับวาง ผู้ชายคนนั้นมองดอกไม้ในมืออย่างงงๆ อ่าวเห้ย! ไม่เหมือนที่คิดเอาไว้นี่นา ฉันสะดุดตาเข้ากับผู้ชายสูทสีขาวข้างในใส่เสื้อเชิ๊ตสีดำ หัวชมพู นั่นพี่จีฮุนนี่นา วันนี้อุส่าห์แต่งหล่อเพื่องานแต่งน้องสาวเลยนะเนี่ย ว่าแต่เปลี่ยนสีผมเป็นสีชมพูแล้วเหรอ

เหลือแต่กินเลี้ยงกันอย่างเดียวแล้วล่ะตอนนี้ ฉันรีบวิ่งไปหาพี่จีฮุนจนลื่นรองเท้าส้นสูง ฉันลืมไปเลยว่าตอนนี้ฉันใส่รองเท้าส้นสูงห้านิ้ว
หมับ!
พี่จีฮุนรับฉันทัน ก่อนที่ฉันสะดุดพื้นพรมล้มหน้าทิ่ม ฉันยืนตัวตรงเหมือนเดิม ตอนนี้ฉันสูงพอๆกับพี่แต่เตี้ยกว่าไม่กี่เซนต์
" ระวังหน่อยสิ เดี๋ยวได้เป็นเจ้าสาวหน้าแหกหรอก "
" ฮึ่กๆๆพี่ " ฉันโผเข้ากอดพี่จีฮุน ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมฉันต้องร้องไห้ด้วย
" อย่าร้องๆ วันนี้วันแต่งงานของเธอนะ พี่ยังไม่อยากเห็นเจ้าสาวหน้าผีนะ "
" หน้าไม่ผีหรอกค่ะพี่ เครื่องสำอางกันน้ำค่ะ " ฉันพูดติดตลก หน้าฉันไม่ผีนะ
" ฮ่าๆๆ ไปอยู่บ้านโน้นน่ะ เธอต้องมีความสุขให้มากๆนะ แต่ถ้าวันไหนเธออยากกลับบ้านก็กลับมานะ พี่รออยู่เสมอ " คำพูดของพี่ทำให้ฉันอยากร้องไห้มากขึ้นไปอีก ฉันกอดพี่จีฮุนพลางร้องไห้ไปด้วย พี่จีฮุนกอดฉันกลับ มือก็พลางลูบหัวฉันไปด้วย
" ไม่ไปไม่ได้เหรอ " ฉันติดพี่จีฮุนมาก
" เป็นเจ้าสาวเค้าก็ต้องไปอยู่บ้านสามีสิ เห็นหน้าเจ้าบ่าวแล้วรู้สึกเหมือนกำลังมองกระจกเลยแฮะ " จริงสุดๆ หน้าตาก็คล้ายกันมาก ถ้าบอกว่าเป็นฝาแฝดกันก็เชื่ออ่ะ ผิวขาวโอโม่เหมือนกันอีก ฉันยังขาวสู้พี่จีฮุนไม่ได้เลย
" ก็เคยบอกแล้วว่าเหมือนกัน "
" นู่น...เจ้าบ่าวมาแล้ว ไปหาเขาเถอะ เดี๋ยวพี่ต้องกลับไปทำเพลงก่อนล่ะ ทำค้างไว้อยู่ ต้องส่งให้เค้าคืนนี้แล้ว บาย "
" บ๊ายบายค่ะ " ขนาดพี่ยุ่งอยู่ยังอุส่าห์มาร่วมงานแต่งฉันเลย ฉันเช็ดน้ำตาและเดินไปหาว่าที่สามีของตัวเอง
" เมื่อกี้แฟนเธอหรือไง เห็นร้องไห้กอดกันซะแน่น "
" ไม่ใช่ค่ะ "
" ฉันรับผิดชอบด้วยการแต่งงานกับเธอ เพราะฉันทำเธอเสียหาย เข้าใจตรงกันนะ "

พิธีแต่งงานไรท์เขียนไปตามที่เข้าใจนะคะ