suga x you พันธนาการหัวใจยัยคุณแม่ [bts]

2.รับผิดชอบ

แสงอาทิตย์ส่องลอดเข้ามาภายในห้อง จนฉันรู้สึกแสบตาขึ้นมา อึดอัดจัง โว๊ะ!! -0- นี่ฉันอยู่ที่ไหนวะเนี่ย ฉันลืมตาเต็มตาก็พบว่าตัวเองอยู่ไหนก็ไม่รู้ เห้ย!!! OoO แล้วผู้ชายผิวขาวซีดมานอนอยู่นี่ได้ไง ฉันเอามือเลิกผ้าห่มลงมานิดๆทำให้รู้เลยว่าตัวฉันตอนนี้มันไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น รวมถึงเขาที่นอนบนเตียงข้างๆฉันด้วย ฉันดึงแขนที่โอบเอวฉันออกมา แต่มือขาวซีดก็ยังรวบตัวฉันให้อยู่ภายในอ้อมกอดของเขาต่อ
" นี่คุณ!! คุณเป็นใครเนี่ย!! ปล่อยนะ " ฉันเรียกผู้ชายที่นอนหลับอยู่ พลางแกะมือขาวซีดออกไป ฉันที่ลุกขึ้นยืนถึงกับล้มลงไปกับพื้นด้วยความอ่อนแรงเพราะเจ็บหนึบช่วงล่างอย่างมาก เมื่อคืนเขาต้องทำอะไรฉันแน่ๆ ฉันรีบควานหาเสื้อผ้าที่ตกอยู่ข้างเตียงคว้าเอาผ้าขนหนูมาพันตัวและเดินเข้าห้องน้ำด้วยความยากลำบาก ฉันนั่งสงบจิตสงบใจสักแปป ฉันส่องกระจกมองสภาพตัวเองต้องถึงกับอึ้ง ตัวฉันมันมีแต่รอยจูบเต็มไปหมด
" กรี๊ดดดดดดดด " ฉันแหกปากกรีดร้องกับความรับไม่ได้กับสภาพตัวเองอย่างมาก
ฉันรีบอาบน้ำล้างน้ำและรีบใส่เสื้อผ้าด้วยความรวดเร็ว จะได้รีบๆไปจากที่นี่ไปเลย! ฉันออกจากห้องน้ำตรงไปที่ประตูห้อง
" แน่ใจนะว่ากลับไหว " น้ำเสียงทุ้มงัวเงียดังขึ้นมาทำให้มือฉันที่ค้างไว้ที่กลอนประตู หันกลับไปมองทางต้นเสียง แต่ร่างขาวซีดที่มีผ้าขนหนูพันไว้ยืนประชิดตัวฉันข้างหลัง เฮือก!! มาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
" กลับไหวไม่ไหว มันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วยคะ " ฉันเริ่มหงุดหงิดแล้ว อยากจะกลับบ้านตอนนี้มากๆ
" ฉันถามก็ให้ตอบดีๆ!! " แง้ๆฉันกลัวผู้ชายคนนี้ เขาตะคอกใส่ฉันอ่ะㅠ_ㅠ
"..." ฉันใบ้กินไปเลย ถ้าฉันตอบอะไรไปเดี๋ยวไม่เข้าหู ฉันได้โดนต่อยกันพอดี
" อ่อ..ที่ไม่ตอบ แสดงว่าอยากจะให้ฉันรับผิดชอบงั้นสิ ก็ได้.." หือ??
" มะไม่เป็น... "
" บ้านเธออยู่ไหน ฉันจะไปส่ง " ว่าไงนะ-0-
" มันเกี่ยวอะไรกับรับผิดชอบคะ "
" ก็บอกว่าจะไปส่งก็ไปส่งเซ่! ถามไรเยอะ "
TOT <<หน้าฉันตอนนี้
รู้ตัวอีกทีฉันยืนที่โรงจอดรถซะแล้ว ฉันเปิดประตูรถฝั่งข้างหลังและนั่งลง
" ฉันไม่ใช่คนขับรถของเธอ มานั่งข้างหน้า! "
ตะคอกอยู่ได้ ไอ้โหด!! ป่าว ฉันไม่ได้ด่าออกไป เดี๋ยวเขาได้หักคอฉันพอดี สุดท้ายฉันเดินไปนั่งข้างหน้าข้างคนขับอยู่ดี
" ไปทางไหน บ้านเธอ "
" ยูเทิร์นตรงนั้นแล้วเลี้ยวขวา จากนั้นก็&&);/()@฿ " ในที่สุดก็ถึงบ้านฉัน
" ขอบคุณค่ะ "
" กองไว้ตรงนั้นแหละ " คนเค้าอุส่าห์ขอบคุณ รถหรูเคลื่อนย้ายออกไป
ฉันเข้าไปในบ้านที่เงียบกริบ เปิดประตูเข้าไปก็เจอพวกกล่องผลิตภัณฑ์อาหารเสริม ครีมบำรุงผิว วางเต็มบ้านไปหมด พอดีฉันขายของออนไลน์เป็นอาชีพเสริมน่ะนะ ไว้เป็นค่าเช่าบ้านกับเรียนมหาลัย ชื่อฉันอี ลูดา บ้านเกิดฉันจริงๆอยู่ที่ปูซาน แต่ย้ายมาเรียนม.ปลายและต่อมหาลัยที่โซล ฉันมีพี่ชายคนนึงเค้าก็อยู่ที่โซลบ้านหลังเดียวกับฉันนั่นแหละ แต่พี่ไม่ค่อยได้กลับบ้านสักเท่าไหร่ ช่างเถอะ ฉันอยู่คนเดียวจนชินแล้ว
ฉันนึกย้อนเหตุการณ์เมื่อคืน ใช่แล้ว!!เมื่อวานฉันเที่ยวคลับกับยัยโบนาและยัยดาวอน เพื่อนซี้สุดเลิฟของฉัน ที่จริงฉันไม่อยากไปหรอก แต่ยัยเพื่อนตัวดีทั้งสองจับฉันแปลงโฉมและลากฉันขึ้นรถน่ะสิ ไม่พอยังคะยั้นคะยอให้ฉันดื่มเหล้าอีก เพื่อนทิ้งฉันไปแดนซ์กระจายอีก ฉันเลยดื่มย้อมใจซะเลย แหวะ!!ขม แต่ก็ยังเสล่อดื่มเข้าไปอีก อยากกลับบ้านแล้ว ป้านนี้ลูกค้าหายหมดแล้วแหละ
" ดาวอน โบนา ฉันกลับก่อนนะ " ฉันบอกยัยเพื่อนทั้งสองก่อน เดี๋ยวยัยนั่นเป็นห่วง
" เคๆ กลับก่อนเลยจ้า "
" เดี๋ยวลูกค้าหายอิอิ " ไม่ต้องแช่งฉันก็ได้มั้งยัยดาวอน

ไปเข้าห้องน้ำก่อนดีกว่า จู่ๆก็รู้สึกเวียนหัวขึ้นมา ฉันพยายามตั้งสติเดินตัวตรงไปห้องน้ำให้ได้ ในที่สุดก็ถึงห้องน้ำโดยสวัสดิภาพ โดยที่หัวไม่โนซะก่อน มือเอื้อมเปิดวาล์วน้ำกวักน้ำขึ้นล้างหน้า ดีนะที่ฉันไม่แต่งหน้ามาก อย่างน้อยแค่ทาแป้งกับทิ้นท์สีแดงแค่นั้นเอง ถ้าแต่งหน้าจัดเวลาล้างหน้า หน้าจะผีทันที ฉันทำอะไรเสร็จก็เดินออกจากห้องน้ำ มึนหัวเฮ้ย
ปึ่ก!!
ฉันชนเข้ากับผู้ชายคนนึงที่กำลังเดินออกจากห้องน้ำ ดีนะที่ผู้ชายคนนั้นรับตัวฉันไว้ได้ ไม่งั้นล้มหน้าทิ่มแน่ๆ แต่เดี๋ยวนะ ผู้ชายคนนั้นไม่ปล่อยฉันแต่กลับโอบตัวฉันไปที่ไหนสักที่ อ้อ!จำได้ล่ะ ที่ห้องพักไง จากนั้นเขาก็...เออช่างมันเถอะ คิดแล้วยังเจ็บไม่หายเลย ฮึกๆ