AM's POV
MARCH 2, 2011 (TUESDAY)
Hindi tuloy ako nakatulog ng ayos. Shit na puso to. -_- Hindi ko alam ang nararamdaman ko. Haysssss.
Nagayos na ako. Nung lumabas ako ng kwarto, gulat na gulat si Rick at Cherry.
AM: -_-
Cherry: Ate, ikaw ba yan? Ba't ang aga mo nagising? Ha? Ikaw ba yan?
AM: Oo.
Rick: Okay ka lang ba?
Tumango lang ako.
Umupo na ako. At mantakin mong si Ejay ang katapat ko.
Nakangiti pa siya ha.
AM: Huwag ka ngang ngumiti.
Ejay: Bakit? Bawal?
AM: Oo. nakakakilig kasi yang ngiti mo
HA? Nakakakilig? Shit AM. Ano ka ba? Ni hindi mo nga alam ang pakiramdam ng kinikilig eh! -__-
Ejay: Hindi ka ba maalam ngumiti? Ganito lang oh.
Dinemo pa talaga.
AM: Tara na.
Sabi ko kina Cherry at Rick.
SCHOOL (LUNCHBREAK)
AN: Sorry ha. Lunchbreak na agad XD
"Calling the attention of Andrea Mae Montague. Please come to the principal's office right now"
Ang pinakahihintay ko.
PRINCIPAL'S OFFICE
AM: Hi Lo! (wave)
Lolo: -_- Umupo ka.
AM: Huwag na Lo. Alam ko na naman sasabihin mo eh.
Mommy: Iha, umupo ka na.
Hala? Nandito silang lahat? Pati si Rick at Cherry. Tsss.
Umupo na lang ako.
Lolo: Andrea, isa kang Montague. Dapat alam mo na ang mga tama at mali. Ano na lang sasabihin ng ibang estyudante? Na isang Montague ay nagcutting? BLAH. BLAH. BLAH.
Sermon na naman. -_-
Lolo: Nakikinig ka ba sa'kin Andrea?
AM: Honestly Lo, hindi.
Lolo: Etong batang eto! Nakakaumay nang lagi kang pagsabihan, hindi ka ba nahihiya na lagi ka na lang pinapatawag dito sa opisina ko?
AM: Hindi. Yun ako eh. Kung nauumay na kayo edi huwag niyo na akong ipatawag. Tapos.
Umalis na ako. Pumunta ako sa garden.
Ejay: Uyyy.
AM: Ayyy shit!
Ejay: HAHAHHAHAHAHHA! Ang cute mong mabigla ha. Wala man lang kaemoemotion.
Ano daw? Cute ako? HINDI AM. Cute kang mabigla. Yun lang yun.
AM: Tawa pa -_-
Ejay: Sorry....
Tumahimik bigla ang paligid.
EJAY's POV
Awkward naman. Ang tahimik.
Hindi ko alam kung bakit ko siya sinundan. Hinatak na lang ako ng mga paa ko.
Pero, totoo. Ang cute niya. Promise :)
Ejay: Uhmmm.
AM: Ba't ka nandito?
Ejay: Sinundan kita.
Nabigla siya. Halata sa mga mata niya. Ang weird ng babaeng to. Limited ang mga emosyon eh.
Ejay: Este, gusto kitang makausap.
AM: Bakit?
Ejay: Ba't ganun mo na lang sagutin ang lolo mo?
AM: Pake mo? Sino ka ba? Kaano ano kita para itanong mo sa akin yan? Kilala mo na ba ako? Alam mo ba ang buhay ko? Alam mo ba ang pinagdadaanan ko?
Bigla siyang tumayo at umalis.
Yun na ata ang pinakamahabang sentence na nasabi niya sa akin.
Sinundan ko siya. Hayyss. Awan.
Ejay: Oy, sorry na. Uyyyyyy. AM. Uyyyy. Sorry na oh.
AM: Ayan na sina Mommy. Umuwi na kayo.
Sabay alis. Pumunta na sa room niya.
Kurt: Anong ginawa mo kay Ate?
Jay: Oo nga. Anong ginawa mo Ejay? HOYYYYYY!
Ejay: Ha? Wala naman. Kinausap ko lang siya tungkol sa nangyri kanina sa opisina ng lolo niyo.
Mommy ni AM: Pagpasensyahan mo na si AM. Sensitive talaga yon pagdating sa Lolo niya.
Ejay: Bakit po?
Edward: Uyyyyy, bakit gusto mong malaman? Type mo siya noh?
Naghiyawan sila. Pinagtinginan tuloy kami.
Ejay: Hala. Di nu. Masamang magtanong?
Tsk. Kainis tong si Edward.
Daddy ni AM: Mga bata, pasensya kanina ha. Saka, pwedeng mkahingi ng favor? Pwede bang pumunta tayo dito sa school kapag pinatawag si AM sa office?
Ejay: OO NAMAN PO!
Ayyyy! Napalakas ata.
Jay: Uyyyy, si Ejay. Inlove. HAHAHAHAHA. KAPATID!
Sabay akbay sa akin. Ba't ganon? Ang sarap sa pakiramdam nung tinawag niya akong kapatid?
Jay: Ligawan muna.
Kurt: (binatukan si Jay) Atat ka.
Jay: Para mag ka bf na si Ate.
Ejay: Ewan ko sa inyo. Kaya ko lang naman nasabi un ng malakas, kasi, syempre, alangan namang nandun lang tayo sa bahay di ba? mas maganda na yung nalabas tayo.
Silang lahat (except kat Tito at Tita): Palusot.
Tsssssssskkk. -_- Hindi ko alam ba't gustong gusto kong makilala ang babaeng yon.
BINABASA MO ANG
My Boyish Love
RomantikHindi ko pa naeexperience mainlove. Hindi ko nga alam ang meaning ng love eh. Pero noong dumating siya. Nagbago ang lahat. Sa unang pagkakataon, naexperience ko ang saya at sakit ng pagmamahal.
