EJAY's POV
Hinila ni PM si AM.
Shit. Naalala ko tuloy yung mga panahong ako yung humihila sa kanya.
Tsk. Dapat pa ba naming ituloy?
Hirap kasi eh. Yung lolo na ang kalaban ko sa pagmamahal ko kay AM.
Eh di hamak na tuldok lang ako sa Lolo niya.
Haisssstt.
May narinig akong dalawang naguusap.
: Sige PM. Salamt sa paghatid.
Si AM! Nakita kong ngumiti siya kay PM.
Selos.
Naghug pa sila. Ay shete.
Sa moment na yun narealiza ko na bagay sila.
Una na yung pangalan nila.
Pareho pa silang mayaman.
At sa tingin ko maganda naman ang pakikitungo nila sa isa't isa.
Siguro panahon na para iletgo ko si AM.
Marami pa namang babae diyan.
AM's POV
AM: Sige PM. Salamat sa paghatid.
Niyakap niya ako.
AM: FC lang?
PM: Ulol. Magusap kayo ni Ejay ha
AM: Oo na. Sige sige.
Pumasok na ko sa loob.
Nasan kaya si Ejay?
Mommy: Mga bata! Punta kayo sa salas.
Mommy naman. bad timing eh. -_-
Jay: Bakit Mom? Anong meron?
Daddy: Kelangan na kasi nating umuwi.
Kurt: Agad agad? 2nd week plng ng May ah.
Mommy: May aasikasuhin kasi kami sa business.
Jay: Ah.
Cherry: Kelan po kayo uuwi?
Mommy: Bukas ng hapon.
Kelangan ko na talgang makausap si Ejay.
NEXT MORNING
Badtrip! Hindi ko nakausap si Ejay kagabi.
Ngayong umaga na lang ang panahon ko.
Lumabas ako ng kwarto.
Ba't parang malungkot ang aura ng bahay?
AM: Ba't ang lungkot niyo?
Niyakap ako ni Jay at Wilson.
Ganun din ang ginawa ng iba.
AM: Anong meron? Mamaya pa naman kayo aalis a.
Kurt: Basta Ate. Tandaan mo. MAHAL NA MAHAL KA NAMIN ha.
Ang drama?
EJAY's POV
Inhale. Exhale.
Hanap si AM.
Ayon.
AM: Ejay--
Ejay: Magusap tayo.
Hinila ko siya.
Naiiyak ako habang hawak ko ang kamay niya.
Eto na kasi ang huling beses na hahawakan ko ang kamay niya.
AM: Uy.
Ejay: AM, aalis na kami at alam mo yon. At gusto kong sabihin na, sana maging masya kayo ni PM.
AM: Anong ibig mung sabihin?
Ejay: Papakawalan na kita AM. Dahil, hindi pwede ang pagiibigan natin. kahit anong pilit natin, hindi talga tayo pwede.
AM: Kala ko ba sasamahan moko sa laban?
Teary eye siya nung sinasabi niya yon.
Ejay: Para san pa ang paglaban? Kung sa huli ako din ang talo. Mapapagod lang ako.
AM: Pano TAYO?
Ejay: TAYO? Wala naman tayo eh. We just dated. Yun na yun.
Tumakbo na ako palayo. Hindi ko na kaya. Masyado nang masakit.
AM's POV
Ejay: TAYO? Wala naman tayo eh. We just dated. Yun na yun.
DATED? Pocha!
Tiningnan ko lang si Ejay habang patakbo siyang umalis.
Biglang nagvibrate yung phone ko.
Nagtext si Kurt.
"Ate, napaaga ang alis namin. Ingat ka palagi. We love you"
Kaya pala nagpapaalam sa akin kanina.
Hindi ko alam. Tumatakbo na pala ako.
Para habulin sila.
Nakita ko yung van.
AM: EJAY! KALA KO BA SASAMAHAN MOKO? KALA KO BA MAHAL MO KO? KALA KO BA MERONG TAYO? EJAYYYYYYYYYYY!
Sinasabi ko ang mga katagang yan habang tumatakbo ako.
Peste naman oh. Hindi tumigil yung van.
Hanggang sa napagod na akong tumakbo.
At nawala na sa pangingin ko ang van.
Sa unang pagkakataon, pinakita ko ang kahinaan ko sa buong mundo, umiyak ako.
Humagulgol.
Cherry: Ate. Tama na. Wala na sila.
Rick: Shh. Tahan na.
AM: Wa-wala na siya.
Niyakap ako ni Rick.
Lalo akong napaiyak.
EJAY's POV
Nawala na sa paningin namin ang tumatakbong AM.
Umiyak ako.
Ang sakit.
Jay: Tol, sigurado ka ba sa naging desisyon mo?
Ejay: Yun ang tama.
Cathy: Oo. Yun nga ang tama. Pareho naman kayong nawalan. Pareho kayong nasaktan.
Alam ko Cathy. Hayssss.
BINABASA MO ANG
My Boyish Love
RomanceHindi ko pa naeexperience mainlove. Hindi ko nga alam ang meaning ng love eh. Pero noong dumating siya. Nagbago ang lahat. Sa unang pagkakataon, naexperience ko ang saya at sakit ng pagmamahal.
