AM's POV
MARCH 19, 2011 (FRIDAY)
Examination Day namin.
Sana lang may maisagot ako.
Hays -_-
Masayado kasing occupied ang utak ko dun sa sinabi ni Lolo.
Psh. -_-
Lage ko nalang yung iniisip/
Hindi na tuloy ako nakakapagcutting.
Pakshet lang. -_-
Sa lovelyf ng tropa?
WALA PA RING PROGRESS!
Ni hindi pa nga umaamin si Edward eh.
Torpe talaga.
Rick: Uy AM ok ka lang?
AM: Ah oo.
Naglalakad kami ngayon papuntang school.
Rick: Nakapagaral ka na ba para sa exam?
Cherry: Sus. Kahit di na yan magaral, papasa pa rin yn.
AM: Ulol ka. Oo, nakapagaral na ako.
SCHOOL
Urgh! Pakshet! Naiisip ko na naman yung sinabe ni Lolo.
"Hindi ka na makakabalik sa buhay mo date"
BAKIT?!!!!
"Ikaw ang susunod na Montague..."
Bakit ako pa???!!
AM: Urrgghhh!
Napalakas masyado ang sigaw ko. Lahat sila nakatingin sa akin.
Sir: Ms Montague are you alright?
No Sir! I'm not! I hate my life!
AM: Yes sir.
Natapos na din ang exam! Bakasyon na! ^_____^
Pauwi na kami ngayon.
Cherry: Haysss. Bakasyon na ulit.
Biglang sumulpot si Mokong. Este si Ejay.
Rick: Ejay? Tol, ba't ka nandito?
Hinila ako ni Ejay.
Cherry: Ingat kayo!
AM: ANO BA? SAN BA TAYO PUPUNTA?
Ejay: ATAT? Malapit na tayo.
Dinala niya ako sa isang soccer field.
AM: Marunong kang magsoccer?
Ejay: Hindi.
AM: Eh ba't nandito tayo?
Ejay: Sumigaw ka.
AM: HA?
Ano daw? Sumigaw daw ako?
Problema neto?
Ejay: Sumigaw ka para mailabas mu lahat ng galit mo. Isigaw mo lahat ng hinanaing mo.
EJAY's POV
Pero hindi siya sumigaw. Bwisit to. XD
Tumahimik lang siya.
7pm na e.
Ejay: Uy kelan mo ba balak sumigaw ha?! Kanina pa tayo dito eh. Huwag mo kasing ikimkim lahat. Ilabas mo.
Shit naman oh. Tagal sumigaw. May sasabihin pa ako sa kanya eh. Yun nga pa lang sasabihin ko? Secret muna. Malalaman niyo rin. Kinakabahan nga ako sa isasagot niya eh.
AM: (sigh) SANA HINDI NA LANG AKO ANG PANGANAY! Oh tara na. Yun lang. Uwi na tayo.
Ejay: Hephep! Di pa tayo uuwi! Tara!
Hinila ko siya.
AM's POV
Dinala ako ni Ejay sa isang KTV. Malapit lang sa amin.
Pinindot niya dun sa machine yung kakantahin niya.
Nakaktaw nga siya eh. Nanginginig ang kamay habang pinipindot yung numero.
Parang kinakabahan.
Anong meron?
Nagsimula na siyang kumanta.
I shouldn't love you but I want to.
I just can't look away.
I shouldn't see you but I can't move.
I can't look away.
And I don't know how to be fine when I'm not.
Cause I don't know how to make the feeling stop
Shit! Ano to? Ba't tamang tama sa akin yung kanta?
Hindi ko na nintindihan pa yung ibang lyrics.
Siya kasi ehh :"">>>
Titig na titig sa akin.
Pagkatapos nung kanta.
Hinwakan niya ang kamay ko.
EJAY's POV
Eto na. Hingang malalim.
Ejay: AM. Hindi ko alam kung bakit o paano. Isa kang weirdong babae. Matapang. Laging nambubugbog. Ni hindi ka nga matatawag na isang babae. Hindi mo alam ang salitang emosyon. Mataray ka. Pasaway ka. Sinasagot sagot mo ang lolo ko. Sa totoo nga niyan, hindi ikaw ang tipo kong babae. Pero, noong nagkabanggaan tayo? May iba na akong naramdaman. Pinilit kong pigilan yon. Pero hindi ko nagawa. Mas nakilala kita. Nalaman ko na kaya ka pala ganyan, kasi may dindala kang problema.
AM: Ano bang sinasabi mo?
Ejay: Nalaman ko din na isa kang mapagmahal na anak, kaibigan at pinsan. Nalaman ko din na marunong ka pa lang makiramdam. Na tulad ka din pala ng ibang babae. Hindi nga lang halata. Pero AM, kahit ganon. Iba na ang naramdaman ko sayo. May electricity palagi kapag nagkakadikit tayo. Hindi ko alam kung ganito din ang nararamdaman mo. Pero AM, MAHAL NA MAHAL KITA.
Tahimik lang siya. Nyek. Naman eh. Haba ng sinabi ko.
AM: Sorry.
Ha?
Ejay: Sorry? Bakit?
AM: Hindi ko masusuklian ang pagmamahal mo. Dahil wala akong nararamdaman para sayo.
Sabay alis. ARAY!
Yung basted ka agad, MASAKIT! :(((
BINABASA MO ANG
My Boyish Love
RomanceHindi ko pa naeexperience mainlove. Hindi ko nga alam ang meaning ng love eh. Pero noong dumating siya. Nagbago ang lahat. Sa unang pagkakataon, naexperience ko ang saya at sakit ng pagmamahal.
