Lunch break na Kaya nandito ako sa cafeteria. Nagugutom na ako.
Iniisip ko na paano Kung meron pala akong katulad. Di lang pala ako nag iisa.
Pero impossible yon dahil Kung meron e di sana nakikita ko na din.
Hay!!!
Umorder na lang ako ng spaghetti at fruit shake.
Tapos ay pumwesto ako sa pinaka dulong lamesa yung Hindi talaga ako makikita.
Para di na nila ako mapansin.
Kumakain ako ng narinig kong pumasok sila Carmella at ana sa loob ng cafeteria.
Ayan na Naman sila. Tsk.
Sila yung madalas nang bubully sa akin.
Gusto Kasi nila lagi silang bida.
Gusto nila nasa kanila Ang lahat ng atensyon.
Nakita Kong papalapit sila sa akin.
Kaya yumuko na lang ako. I don't want to waste my time to them.
Mga nonsense lang Naman Ang mga sasabihin nila.
At sigurado akong lalaitin lang nila ako. For Pete's sake, buong high school life ko Pina mumukha nilang Hindi ako belong sa kanila.
That I am different to them . Para bang sinasabi nila na Hindi ako normal.
" Nandito na pala Ang halimaw " Sabi ni Carmella
Naikuyom ko yung kamao ko. Sumo sobra na talaga sila. Halos araw araw nila akong Pina pahiya sa buong school.
Every time na lang.
" Ano to !!! Bastusan!! Kina kausap kita, di ba !!!" Pero di ko pa Rin sila tinitignan.
Bakit ko Naman gagawin yon?
Naramdaman ko na lang na may nag buhos ng juice sa ulo ko. Sino pa ba, e di sila Carmella.
" Ayan Ang napapala mo, bitch!!!" Sambit Naman ni ana.
Tumayo ako at aalis na sana ng hatakin nila yung braso ko. Ayoko ng gulo. Kung sila gusto nilang nasa kanila Ang atensyon ng lahat ako Hindi, I am not attention seeker because I'm fine what I have
"Bingi ka ba!!! FREAK! " Galit na angil ni Carmella
" I am not a freak, BITCH!!" Nagulat Naman sila sa sinabi ko.
Tama lang sa kanila yan. Hindi ako Ang nauna sila.
" Anong sinabi mo !?!" Di niya ba narinig, Ang tanga pala nito e.
" Ikaw yata Ang bingi e" cold Kong Sabi.
Bigla na lang nya akong sinampal at yung kasama nya ay sasabunutan sana ako kaso tinignan ko sya ng masama.
Napaatras siya.
Ang ayoko sa lahat tinatanggal Ang hood ko dahil Alam Kong matatakot na talaga sila. Dahil sa kulay Pula Kong buhok at Lalo na sa mata ko.
" You are a monster!!!! MONSTER!!!!" Sigaw nya. Sabay sampal pa sa akin ng malakas at tinulak ako.
"FREAK!!!" Sigaw naman ni Carmella
"Salot ka lang dito sa school nato!!" Dugtong nya pa
Tumakbo na lang ako palabas dito sa school.
Dahil pinag titinginan na kami
Ayoko na.
Lahat na lang ba sila kina tatakutan ako, iniiwasan.
Wala Naman akong ginagawa sa kanila para ganituhin nila ako.
PAra sabihan ng masasakit na salita at iparamdam nila na Wala akong kwenta.
Bakit ba Kasi ganito ako e.
Naiinis ako sa sarili ko
Kakaiba ako, OO!!
Pero kahit ganun Tao pa Rin ako.
Di nila Alam Kung ano Ang nararamdaman ko tuwing sinasabi nila yon.
Di nila Alam Ang totoo
Di nga nila ako kilala e
Pumunta na lang ako sa park. Dito napaka tahimik maraming puno at Tao din.
Pero lahat sila masaya.
Parang walang problem.
Kailan Kaya ako magiging masaya
Napa iyak na lang ako.
Ayoko na talaga, sawang sawa na ako.
"Aahhhhhhh!!!!!!!!!!" Sigaw ko ng biglang may lumabas na..............................
------------------------------------------------------
Thank you for reading my story!!
😘😘😘
BINABASA MO ANG
Magical Academy: The Long Lost Powerful Princess Of Alcania
FantasyA simple girl na tahimik na namumuhay sa Mundo. Marami syang napag daanan at nalaman sa sarili nya. Mga bagay na akala nya di totoo. Hinahamak sya ng iba dahil dun. They say she is a monster, so that, she hide her self to other people. Pero...
