İntikam'a Karışan Aşk -"Ay'ın Hükmü"

1 BÖLÜM

Daya ft The Chainsmokers- Don't let me down

*"*"*"*

-İlk önce oğlum kelimesiyle mutluluğu temsil ederken bu sefer annem kelimesiyle acıyı temsil ediyordu bu gecekondu

-"Cehennem harlandı davetiye verildi şimdi son darbe olan ölümde"

"""""
            Hayal ve hayat iki harfle yer değiştirebilecek bir kavramdır
                                                            """""

*"*"*"*"*"*"*"*"*

Yeni bir sabah ve huzurlu bir sabah belki bazıları için kötü ama yağız için güzel bir gündü o yattığı 4 yılın ardından şimdi bir af ile kurtuluyordu O hapisten. hayallerini çürüten varlığını yok eden düşüncelerini kirleten o hapisten kurtuluyordu çantasını hazırlarken aklında tek bir kelime dönüyordu oda "Annem" kelimesiydi. Bugün o 4 yıldır görmediği annesini görücekti mutluydu hemde çok çantasına son olarak annesi için bir havluya yaptığı boncuklardan Annesinin resmiydi. Fermuarı çekip eline aldı kapının önünde olan gardiyanın yanına geldi gardiyan yine o çatılmış kaşlarıyla ona bakıyordu. Ardından gardiyanın ağzından tek bir söz çıktı.

"Buradan kurtuluyorsunuz diye sevinmeyin çünkü buraya bir kere girdiniz ve bu yüzden dış dünyada size huzur yok!" Yine onları aşağılayan bir tavırda konuşmuştu. Belki bir gün bu gardiyanla karşılaşsa yağızı'ın tek bir isteği vardı ve ondan bir üst kademede olmak ona aşağılayarak bakan bakışlar emir bekler gibi bakmalarıydı. ve heyer bu hapise girmese şuan bir polis olabilirdi.

Herkez çantasını hazırlamıştı. Hep birlikte gardiyanı bekliyorlardı.gardiyan kapıyı açtığında hepsinde bir heyecan vardı.Bu kapı onlara açılan hayat, huzur ve mutluluk kapısıydı. Bir insan acıyı bilmese iyinin değerini bilmezdi buradan çıkan herkez acıyı tatmış iyinin değerini bilmiş insanlardı. Ama dışarıdaki insanlar bu mahkumların iyi taraflarını görmeye bile fırsat vermicektiler çünkü dışardakiler için buradan çıkan her insan suçlu ve bir mahkum olarak kaplıcaktı. Bu af'dan dolayı herkezde bir ürkeklik bir korkaklık vardı. Herkez af'ı protesto ediyordu dışarıda ama şuan içerde olan kimse bunları bilmiyordu. Büyük bir sürpriz onları bekliyordu. Yavaş bir şekilde o pis kokan koridordan ilerliyorlardı adım attıkça yeni bir kapı açılıyordu. Sonunda geldikleri kapı onların önündeki ikinci kapıydı bu kapı onları aydınlığa çıkaracak kapıydı son kapı ise özgürlüğe çıkaracak kapıydı tabi mahkumlar böyle düşünüyorlardı. Mahkumların gözüne vuran ışık onlara huzur gibi geliyordu yavaş bir şekilde onlar için özgürlük ifade eden kapıya yaklaştılar tam önünde durduklarında bağırış sesleri gelmeye başlamıştı.

"Onlar mahkum, onlar suçlu ölmeyi hak ediyorlar" korku tüm mahkumların bedenini buz gibi yapmıştı. Onlar için özgürlük kapısı olan kapı korku kapısı olmuştu. Protesto sesleri çoğalırken en başta olan yağız tek bir şey düşündü ne kadar adaletsiz bir dünyada oldukları o mahkûmlardan hepsini tanıyordu ve içlerinden hiç suçu olmadan yatanlar bile vardı ama dünya onları hep suçlu görüyorlardı. Yağız bu düşünceler arasında annesine olan merakı takıldı aklısına şuan nasıldı napiyordu. Ona yaptığı hediyeyi koyduğu çantayı sıkıca tuttu koruma hissi oluşmuştu içinde kapı açıldıkça tek bir dua etti 'nolur anneme bir an önce kavuşim' olmuştu. Kapı tam açıldığında herkez birşeyler fırlatmaya başlamışlardı kapıdaki polisler mahkumları koruyarak mahkum arabasına götürüyorlardı. Çıkış yoktu çünkü tek yol o mahkum arabalarıyla evlerine bırakılacaktı. Bir polis yağızın yanına geldiğinde onu korumak için kolusunu yağızın omzuna koydu. Yağız ona baktığında kaşının çatladığını gördü ilk defa yağız kendini suçlu hissetti. Onun yüzündendi önüne döndüğünde aklısındaki soruyu onu koruyup götüren polise