İntikam'a Karışan Aşk -"Ay'ın Hükmü"

3 BÖLÜM

Charlie Puth- Attention

*"*"*"*

-Bir can gidiyordu, bir hayat, bir umut ve bir damla göz yaşı

-"Çünkü asıl hikaye gece olduğunda başlıyor sokaklar boşaldığında Ay hükmünü gösterdiğin de"

-"Bu deniz tekrar kıyıya vurmaz bu kadar sert, vursada almaz can, ufukta bir gemi belirdiğinde işte o zaman bu deniz bir can alacak o can dünya da cehenneme kurban gitmeyecek bir can olacak"

"""""

                                           Engebeli yol kaybolur ama ya acısı işte o engebeli yoldaki acı dinmeyen bir volkan gibidir bir öfkede var olur bir de acıda

                                                                                                                                                                                                         """""

*"*"*"*"*"*"*"*"*"*"*"*

Derin'den

Karşımda yanan ateşe baktım. Korktum, titredim ve terledim. Korkutucuydu odunların yanarken çıkan o çıtırtı sesleri depoda yankı yapıyordu ve depoyu zelzeleye veriyordu.

Ateşin o kırmızı rengi asıl korkutan etkendi. Çünkü sınırı ve huzursuzluğu temsil eden bir renkti...

Kırmızı ne kadar gözümüze güzel görünse de aslında içinde tam anlamıyla acıyı barındırır ve bu da insan üzerinde en büyük korku olmalı ne onla ne onsuz yapabilirmektir ve en zor renktir.

Ateşin o turuncu kısmı ise insanları hipnotize etmeye yarar ve buda korkutucu bir etkendir...

Turuncu insanı yönetir. Başlıca insanı içine çeker onu kendi etkisinde bırakır ve onu herşeyden uzaklaştırır.

Bir de sarı rengi var, hüznü ve özlemi anlatır...

Sarı insanda özlemi uyandırır. Insanın ne kadar özlemle dolduğunu sonra hüzünlendirir.

Ve bu üç renk bu ateş'te o kadar uyum içerisindeydiler ki insan korkuyordu.

Turuncu hipnoz eder insanı içine çeker...

Sarı özlemi temsil eder insana anılarını hatırlatır...

Kırmızı huzursuzluğu temsil eder acı çekeceğini bilip huzursuz eder...

Bu üç renk birbirini tamamlayan renklerdir ve birleştiklerinde büyük bir acıyıifade ediyorlar.

Depoda susmak bilmeyen silah seslerine yenileri ekleniyor köşede oturmuş insanların yapılan olayı umursamazca hiçe sayışları ürkütücüydü.

Onlar için bir can bu kadar mı değersizdi?

Bir can gidiyordu, bir hayat, bir umut ve bir damla göz yaşı

Etraftaki insanlar umursamazca davranıp eğleniyorlardı ve giden can'ı keyifle izliyorlardı.

Çünkü bu bir cehennem oyunuydu. Kaybeden kişinin ölüm davetiyesi dağıtılırdı ve ölüm onu kollarına sarardı. 

Ama bizim oyunumuz farklıydı cehennem ve cennetin kıyısında olan bu oyun yalnızca kötülere özgü bir oyun olacaktı kaybeden cehennemi tadarken yaşayan cennette hayat sürecekti...

Ufuk yerinden kalkıp yanıma geldi ve eliyle bir işaret verdi herşey artık başlıyordu...

Bana baktı tekrar ve kulağıma yaklaşarak