Arada bir rüyalarıma girer öyle uykusuz gecelerimin sahibi. Uyutmaz uyutmaz aklımda dolanır durur, sonra hiçbir şey olmamış gibi gelir rüyama ayırıp ruhumu bedenimden kırlara götürür beni, saçlarımı okşar, yanaklarıma sürter yanaklarını. Nefesini hissettirir sokulup burnuma, kalp atışlarıyla sevişir kalp atışlarım. Yüzsüz işte dedim ya sanki rahat verip uyuturmuş gibi gelir böyle rüyama ama yine derim ki, iyi ki geldin. Uyutma gerekirse ama çıkma aklımdan.
Ve bütün acımasızlığını kuşanıp aklıma geldiği gün anladım sıkıldığını her gece bu oyundan çünkü rüya görmedim. Öyle ki,
"Uyku gibiydi son sözcükleri. Ve ben, yaşamla ölüm arasında gidip gelmedim..."
