If Love's A Crime

If Love's A Crime - The Epilogue

THE EPILOGUE

It cannot be... they told me.

Our love is hard as another's undertaking

But it's there you are mistaken

Look into my eyes and hold me closely.

For me to hear your whispers in the wind.

And the day will come, our love's no longer a crime.

I press the ok button on my phone pero bago ko man pindutin ang erase button ay tinignan ko muna ang mga litrato namin ni Jerome.

Napangiti sa mga alaalang aking naalala pero napawi din ito ng pumasok sa isipan ko ang sakit na idinulot nito sakin.

"Hindi nga talaga tayo pwede sa isa't-isa..." Huminga ako ng malalim tsaka tuluyan ng binura ang mga larawan namin ni Jerome saking phone at sa aking puso.

Pinagmasdan ko ang mga magkakasintahan na nasa park.

Lahat sila masasaya, nagtatawanan at nagkukulitan pero naagaw ng atensyon ko ang isang couple na parehong babae.

Napatitig ako sakanilang dalawa na hindi maipinta ang mga mukha dahil nasakanila ang atensyon ng mga tao.

When you hold in the street

And you kiss me in the dance floor

I wish that it could be like that

Why can't it be like that?

Cause I'm yours

We keep behind closed doors

Everytime i see you, I die a little more

Stolen moments that we steal as the curtains falls

It'll never be enough

But we know this

We got a love that is homeless

Nilapitan ko ang mga ito. "Huwag niyo nalang silang pansinin. Do whatever what makes you happy... even sa mga mata ng tao ay kasalanan ito." Ningitian ko sila bago ako umalis.

Why cant't you hold me in the street?

Why can't I kisss you on the dance floor?

I wish that it could be like that

Why can't it be like that?

Cause I'm yours....

---

Umakyat ako sa stage at pinagmasdan ang mga kagaya ko na nakatoun ang mga mata sakin.

Huminga ako ng malalim bago tuluyang magsalita.

"Meron bang nagmahal na hindi nasaktan?" Tinignan ko ang mga ito. "Meron ba nun? Yung magmahal na hindi ka nasasaktan."

"Pwede bang magmahal ng walang sakit?" "Pwede bang ok na tayo at wala ng bakit?"

"Pwede bang start nalang at wala ng ending..." "Kung kaya pa, baka pwede pang ma-extend..."

"Pwede bang true love, wala fake..." "Pwede bang heart nalang at wala ng break..."

"Pwede bang magpakatanga kahit sa huling saglit?" "Pwede bang tayo... tayo nalang ulit..."

"Pwede bang ang sagot sa mga tinanong ko ay oo... pero hindi at yun ang masakit..."

Pinigilan ko ang sarili ko. "Masakit ba ang sakit o masarap?"

"Ayaw ba talaga nating masaktan... kasi kahit alam na natin na masakit, paulit-ulit pa rin nating binabalikan..."

"Nasasaktan ba talaga tayo o nasasarapan..."

Napasulyap ako sa lalakeng nasa may pintuan na nakatititg sakin. Bumilis ang tibok ng puso ko ng makita ko ang kanyang mukha.

"Gusto kong malaman mo itong mga sasabihin ko..." Napapikit ako dahil nakaramdam ako ng mainit na likido saking pisngi.

"Masakit...Sobrang sakit... masakit yung sakit..." Tinignan ko sakanya mga mata. "pero masarap... alam mo ba kung bakit?"

"Ikaw... Ikaw ang nagbigay sakin ng ganitong pakiramdam... kahit masakit, mahal parin kita..."

"Mahal na mahal kita kahit na hinuhusgaan tayo ng mga tao..."

"Mahal na mahal kita dito sa mundo nating parang kulungan... sa mundo nating mapanghusga."

Hindi ko napigilan ang sarili ko, tuluyan ng bumuhos ang pinipigilan kong mga luha.

"Putang-ina nila! Mahal kita kahit tayong dalawa lamang ang nagkaka-intindihan."

"Mahal kita kahit sa dulo nito wala tayong laban at hindi mo ako ipinaglaban..."

"Ang sakit..." Jerome... "Sobrang sakit..."

Napansin ko ding yumuko na tila ba umiiyak pero hindi ko iyon inisip dahil wala siyang karapatang iyakan ako.

Sino ba naman ako sakanya.

"Pagkatapos ng mga masasaya nating mga alaala, tuwing matutulog na tayo. Yayakapin mo ako... Hahalikan mo ako.... Yun ang masarap!!"

"Makita ko lang ang mukha mo pagkagising ko ng umaga para na akong nasa ulap. Pag narinig ko ang boses mo tuwing kakausapin mo ako para na akong nasa alapaap... Para na akong nababaliw kasi ANG SARAP!!!"

"Ang sarap pero ang sakit!"

"Masarap kasi sa loob ng kulungan natin, nagagawa natin ang mga hindi natin magawa sa labas..."

"Nagtatawanan... nagkukulitan... naghaharutan... Hanggang sa magkapikunan pero magbabati pero..."

Bumukas ang mga bintana ng kwarto at bumungad samin ang mga taong nasa labas.

"Pero bakit sa labas ng mundo natin... TAYO ang pinag-uusapan... TAYO ang pinapansin... TAYO ang hinuhusgahan..." Muli ko siyang tinignan. "Mas malaya pa tayo sa loob ng kulungan."

"Para tayo kriminal na natatakot na mahatulan ng MAPANGHUSGA NATIN MUNDO... Mundo na ang tanging pamantayan ay HINDI PWEDENG TAYO!"

"Dapat sa babae ka lang dahil bisexual ako... putang-ina namang mundong ito..."

"Yan ang dahilan kaya hindi mo ako ipinaglaban. Sumuko ka nalang bigla..."

Pinahid ko ang mga luhang dumadaloy sa aking pisngi. "Ang sakit... sobrang sakit... ang sakit sakit..."

"Masakit dahil nakamit ko na ang salitang KALAYAAN... Kailangan palayain kita... palayain mo ako... Malaya ka na!"

IF LOVE'S A CRIME