Jak zajść w ciążę rozmawiając ze swoją narzeczoną ✖

120

Camila POV

*8 miesięcy później*

-Dinah wolniej! -mówię do telefonu. -Cholera czy w tym mieście ludzie nie umieją jeździć jak ludzie?! -krzyczę, gdy jakiś debil prawie doprowadza do wypadku samochodowego.

-Lauren rodzi do cholery! -blondynka wydziera się do telefonu.

-Już prawie jestem! -rozłączam się.

Skręcam ostatni raz i parkuje pod szpitalem. Wyskakuję z samochodu jak poparzona i biegnę do budynku.

Dinah czeka na mnie na korytarzu, prawdopodobnie denerwując się bardziej niż ja.

-Dłużej się nie dało, co? -uśmiecha się głupio.

-Nie, nie dało. -pokazuję jej język. -Jak z nią? -spoglądam w stronę sali, z której słyszę krzyk szatynki.

-No w sumie ciągle krzyczy. -blondynka wzrusza ramionami.

-Ty pewnie milczałabyś jak grób gdybyś rodziła. -siadam na krześle przed salą.

-Oczywiście. -prycha i siada obok mnie.

Z każdą minutą jestem coraz bardziej zestresowana. A co jeśli nie poradzę sobie w roli matki? Co jeśli nie jestem na to gotowa? Co jeśli-

Moje myśli przerywa Dinah kładąca rękę na moje ramię.

-Wyglądasz jak kot srający na pustyni, Mila. -na jej twarzy pojawia się głupi uśmiech.

-Bardzo zabawne, Dinah. -spycham ją z krzesła przez co ląduje na podłodze.

-Ty su... Dzień dobry, wieczór Pani doktor! -blondynka wstaje i otrzepuje spodnie z kurzu.

-Pani Cabello? -kobieta zwraca się do mnie. -Gratuluję. Jest Pani od jakichś dziesięciu minut matką uroczych bliźniaczek. -uśmiecha się lekko. -Jeśli ma Pani ochotę to może Pani wejść do żony.

Podrywam się z siedzenia i wchodzę do sali, w której jest Lauren. Lauren i nasze dzieci.

-Hej Camz... -szepce.

-Hej Lo. -podchodzę do niej powoli i uśmiecham się szeroko na widok dwóch bobasów. -Są podobne do ciebie. -odgarniam z jej czoła kosmyk włosów.

-Proszę cię. Wyglądają jak twoje małe klony. -zielonooka chichocze cicho.

-Wmawiaj sobie, wyglądają jak ty. -składam krótki pocałunek na jej ustach.

-Co wy pieprzycie? Wyglądają jak ja. -Dinah stojąca za moimi plecami nagle się odzywa.