My little vampire diary

22-05-2019

Ff voordat ik begin. Alle rechten en personages gaan naar Stephenie Meyer, maar de verhaallijn is van mij.

-@-@-@-@-@-@-@-@-@-@-@-@-

Ik was gewoon op school, normaal.
Opeens kon ik niets meer zien met 1 oog! Ik was zoooo bang!
Dus ik ging naar de wc om te kijken, en kreeg zowat een hartaanval! Mijn Iris was helemaal verschoven! En mijn pupil niet!!!
Ik was echt doodsbang!!!!!!
Ik ging naar huis.
Ik liet het aan mam zien, en zij schrok.
Ze zat me echt zo aan te kijken dat ik dacht: wtf is hier aan de hand!?!?
Ze begon te vertellen: 'toen je klein was, heb je een short of ongeluk gehad.
Je was met een vriendin en je wou een weg oversteken maar je bent overreden door een auto.
De moeder van je vriendin ging hulp halen.
Toen ze terug kwam, was je weg.
Ik was zo ongerust.
Een half uur nadat we hoorden wat er gebeurt was, werd ik gebeld door een onbekende man.
Hij zei dat we snel naar hem toe moesten komen.
Toen we daar aankwamen, stond er al iemand ons op te wachten.
Hij stelde zichzelf voor als Edward.
Edward bracht ons naar binnen.
Hij liep zo snel dat we hem amper bij konden houden.
We kwamen aan in een kleine kamer.
Er stond alleen een ziekenhuisbed.
Er zat een man naast, hij keek bezorgt.
Toen hij merkte dat er iemand binnen kwam, stond hij snel op.
'Fijn dat jullie er zijn' zei hij.
'Ik ben Carlisle.'
Ik stelde mijzelf ook voor en vroeg daarna waar jij was.'

Ze zweeg even, duidelijk niet goed wetende wat te zeggen.

'Hij knikt naar het bed, en daar lag jij.'

Ze begon te snikken.

'Hij heeft me alles uitgelegd, wat er gebeurd was, wie hij was en wat hij gedaan had.
Ik kon het eerst niet zo goed geloven, maar de anderen en hij deden er erg serieus over.
Hij zei dat hij en de rest vampiers waren en dat hij jou gevonden had.
Je was toen al bijna dood, dus hij bracht je naar zijn huis en heeft je daar gebeten.
Dat betekende dat je aan het veranderen was.
Maar omdat je al op zo'n jonge leeftijd zou transformeren, zou je nooit meer groeien, en dat gaat na een jaar wel opvallen.
Dus ik had twee keuzes:
Je zou bij hen in complete isolatie komen te wonen of je zou van hem een speciale pil krijgen waardoor je niet direct zou transformeren, maar pas als de pil was uitgewerkt. Daardoor zou je niet goed kunnen rennen, sporten, gymmen en je zou een bril nodig hebben.
Dus ik heb voor het tweede gekozen.
Hij gaf je de pil en zij dat als hij begon uit te werken, ik weer naar hem toe zou gaan.
Dus nadat je de pil toegebracht hebt gekregen, gingen we weer naar huis.
Na 2 uur werd je wakker.
Zoals Carlisle voorspeld had, kon je niet meer goed rennen en sporten en je had een bril nodig.
Het is dus bijna uitgewerkt, dus we moeten NU naar Carlisle!'

Ik kon het nog steeds niet geloven.
Ik? Een vampier??
Dat kan niet!!

We gingen met zijn tweeën naar Carlisle's huis.
Wow, wat was dat groot!!
Ik was helemaal gestrest.
We werden raar genoeg al opgewacht door een meisje die we nog niet kenden.
Ze liep vrolijk op ons af.
" hey, ik ben Alice!" Zei ze opgewekt
" hey" zei ik alleen maar.
Ik was veel te druk bezig met mijn gedachten op een rij te krijgen.
We liepen het huis binnen.
Van binnen leek het nog groter dan van buiten.
Alice leidde ons naar een grote woonkamer(?) op de 1e verdieping.
Daar zaten nog 8 mensen.
Ze keken heel serieus naar me.
Ik werd er superzenuwachtig van!
Een van de aanwezige mannen liep op me af.
"Hallo, ik ben Carlisle." Zei hij en schudde mijn hand.
"Hallo" zei ik, nog steeds zwaar afwezig.
"Ga maar even zitten." Zei hij.
"Dit zijn Esme, Emmet,Alice, Jasper, Rosalie, Edward, Bella en Renesmee."
Mevrouw, wilt u zo vriendelijk zijn om even weg te gaan?" Vroeg Carlisle aan mam.
Langzaam liep mam weg.
"We gaan even wat testjes doen, oké?" Vroeg Carlisle, nu aan mij.
Ik knikte alleen maar.
"Eerst de vragen"zei Carlisle.
"Heb je het gevoel dat je de laatste tijd harder kan lopen dan eerder?"
"Een beetje."
"Oké."
Hij maakt een aantekening.
"Slaap je de laatste tijd veel?"
"Ja"
Weer een aantekening.
"Heb je minder eetlust?"
"Een beetje."
Weer een aantekening.
"Oké, dat waren de vragen."zei hij
"Alice?"
Alice scheen te begrijpen wat hij bedoelde en liep weg (eerder gezegd: verdween)
En was binnen 2 seconde weer terug met een beker.
"Drink maar een klein beetje van dit." Zei Carlisle.
"Wat is het?" Vroeg ik.
"Probeer maar."
Ik nam een klein slokje.
Het spul was dik en smaakte vreselijk vies! Ik deed mijn best om het niet uit te spugen en slikte het met moeite door.
"Lekker?" Vroeg Carlisle.
"Om eerlijk te zijn, niet echt." Zei ik.
Hij knikte alleen maar.
Ik keek om me heen of ik misschien iemand beledigd had, maar dat was niet zo.
"Ik denk dat ze nog wel naar huis kan." Fluisterde Carlisle tegen (ik denk) Esme.
"Bella?" Vroeg Carlisle.
Bella knikte, stond op en verdween.
Ik was blijkbaar de enige zich verbaasde over hoe snel ze liep.
Binnen een minuut kwam ze terug met mam.
"Ze mag terug naar huis, maar ze mag niet meer naar school en moet wekelijks langskomen. Oké?" Vroeg Carlisle aan mam.
Ze knikte.
"Het komt wel goed." Zei Carlisle tegen mij.
We gingen weer naar huis.