My little vampire diary

Herinnering

Het overviel me.

Ik was het bos ingegaan met Emmet..... Omdat hij me heeft laten zien hoe snel vampiers kunnen rennen en klimmen!!

Ik bedacht me dat er ook nog wat gebeurd was boven in de boom.

Maar ik kon er niet precies op komen.

Iets met de zon of zo...

Ik probeerde Emmet te roepen, maar er kwam niet veel geluid uit mijn mond, dus het klonk meer als een zacht gepiep.

Hij hoorde het toch, en stond al in de deuropening.

Het verbaasde me niet meer dat hij zo snel was.

"Wat is er?" Vroeg hij.

"Wat is er gebeurd boven in de boom?"

Hij keek even moeilijk, maar herpakte zich weer.

"Wat weet je nog?"

Ik probeerde alles op een rijtje te krijgen.

" de zon scheen.... En er glinsterde iets.."

Hij dacht diep na.

"Om te beginnen, ga even recht in bed zitten."ik deed wat hij zei.

"Die zon waar je het over had was de ondergaande zon. En dat glinsterende...."

Hij zweeg even.

"Dat was ik.."

Opeens was de hele herinnering er weer.

"Ja, dat was jij..."

Prevelde ik.

"En ik viel bijna uit de boom.."

Hij keek heel serieus

"En verder?"

"Weet ik niet." Ik keek hem verontschuldigend aan.

"Ik zal je een handje helpen."

Hij deed het gordijn open.

Er viel een zonnestraal over mijn rechter bovenarm, en die begon net zo te glimmen als Emmet de dag ervoor!

"Wow"

Emmet stond opeens naast me. Hij glom ook weer.

Ik bleef het een raar gezicht vinden, het leek alsof hij van diamant was.

"De plek is groter geworden.."

Prevelde hij.

"Weten de anderen het al?"

Hij schudde zijn hoofd.

"Carlisle!" Riep hij naar beneden.