Ik zat nu al minstens een dag (geen idee hoelang, tijdsbesef is gelijk met mijn organen aan het wegbranden) in die zwarte pijnlijke hel.De pijn werd alleen maar erger, het ding met de aansteker heeft er blijkbaar pootjes bij gekregen, want de pijn begon zich te verspreidden door mijn lichaam.
Ik gilde elke keer als het een beetje verder kroop.
Opeens, na zo lang ik die zwarte, pijnlijk hel, zonder contact te hebben gezeten, hoorde ik opeens Renesmee tegen me praten.
(Renesmee)"Het komt wel goed, je komt er wel door heen......."
(ik)"Renesmee? Renesmee!"
(Rensemee)"ik hoop dat je snel weer wakker wordt."
(ik)"Renesmee!!!!!"
Ze hoorde me niet.
Opeens kwam er nog iemand binnen.
(Edward)"Renesmee, je moet echt naar bed, het is al heel laat."
(ik)"Edward!!!!!!!!!!!'
(Renesmee)"nee! Ik blijf hier tot ze wakker wordt!"
(ik, denk)"ahhh, thanx! Maar ga maar."
(Edward)"ze praat weer!'
(Renesmee( springt waarschijnlijk van haar stoel af, want er valt iets om))" echt?"
(ik, denk)" Edward, haal me hier uit!!!!!!"
(Edward( tegen Renesmee))"Ze zegt niks, ze denkt het"
(Renesmee)"wat denkt ze?"
(Edward)"ze vindt het erg lief dat je bij haar blijft, maar dat je wel moet gaan slapen."
(Renesmee( zucht))"oke... (tegn mij) ik hoop dat je snel weer bij komt!"
(ik, denk)"ik ook, slaap lekker!'
(Edward)" ze zegt dat ze dat ook hoopt, zegt slaap lekker."
Ik hoor Renesmee weg rennen, en bijna twintig seconnde later komt er weer iemand binnen.
(Carlisle (tegen Edward)"kan ze ons echt horen?"
(ik, denk)"ja!"
(Edward)" ze zegt ja."
(ik, denk) "Carlisle, haal me hier ALSJEBLIEFT uit!!!!"
(Edward)"ze vraagt of je haar uit de transformatie kan halen."
Aan zijn stem hoorde ik al dat het niet kon.
(Carlisle)"het komt goed, je bent er bijna door heen."
Ik probeerde om omhoog te zwemmen, in de hoop dat daar licht zat.
De stemmen van Edward en Carlisle kwamen steeds dicht bij.
Opeens zag ik een heel klein lichtpuntje snel zwom ik er heen.
Ik zag niks meer dan wat wazen, maar Edward en Carlisle waren nog wel te onderscheiden.
(ik, Schreeuwend)"EDWARD, CARLISLE!!!!"
Ik zag dat Carlisle zich omdraaide.
(Carlisle( tegen Edward))"zei ze dat?"
Edward knikte.
(ik, schreeuwend)"CARLISLE HOE LANG MOET IK HIER NOG BLIJVEN IK WIL HIER WEG!!!!"
(Carlisle) "nog ongeveer ............"
Ik kon net niet horen wat hij zei, want er spoelde een enorme pijnscheut door me heen.
Ik gilde het uit van de pijn.
Ik zag nog net dat Edward in elkaar dook, voordat ik de zwarte, pijnlijke diept weer ingetrokken werd.
JE LEEST
My little vampire diary
FanfictionWat gebeurt er met je normale leven als je het geheim ontdekt? Zul je het begrijpen? Of nog belangrijker, overleven?? In dit verhaal kom ik in het transformatieproces van mens naar vampier terecht. Ik vertel in dit boek wat er allemaal gebeurt met m...