Bu aralar cümleye nasıl başlayacağı mı
bilmiyorum Şermin.
Ben onu bırakmazdım.
Bir gün kör olsa , yatalak olsa ,
kanser olsaydı da bırakmazdım onu .
Ellerin olmasa mesala.
Ellerin olmasa sen bile kendini sevmezdin ama yine de seni bırakmazdım.
Birgün annen artık olmasa
Belki annenin yerini dolduramazdım ama
Bir nebze de olsa onun sevgisini his ettirirdim .
Birgün baban olmasa
Onun verdiği güveni his ettirdim
Birgün kardeşin olmasa onun verdiği desteği his ettirirdim.
Birgün alzheimera yakalansan sen bile kendi istemezken ben yine seni bırakmazdım isterdim seni.
Dedim ya olurda senden Daha iyi biri yada daha güzel , Daha bakımlı biri çıkar karşıma bir an bile tereddütte kalmazdım ben ölsem sana ihanet etmezdim.
Dedim ya ben seni bırakmazdım
Biliyorsun ben ÇOCUKLARI çok severim hemde kız çocuklarını
Birgün seninle çocuğumuz bile olmasa başka bir kadınla evlenme fikri bile geçirmezdim aklımdan.
Ben seni bırakmazdım
Ne para için , ne güzellik , ne daha iyi biri için, ne de başka birşey için
Mutlu gününde herkes yanında
Dedim ya ben senle mutsuzluğa vardım
Biliyorsun kimse vaz geçilmez değildir
Kendini vaz geçilmez sananlarla dolu topraklar
Ama ben senden vaz geçmezdim.
Ben seni bırakmazdım dünya ki her hangi bir güzellik için.
Şairlerin söylediği güzel bir söz vardır
Bir insan bir insana elbette yeterdi
Ben birgün kendimi bırakır yinede
" SENİ bırakmazdım "
Okursun bir gün yazdığım her şiiri veya sözü
Çok uzaklarda pelki pişman ve
gözün yaşlı bir şekiller de
