Belki affedemem ama unutabilirim.
Affetmek ciddi bir eylemdir sevgilim.
Seni affetmek,
Babamı affetmek,
Benim bu şanssızlığımı affetmek..
Beni çok sevdiğin biri öldüğünde anlayacaksın. Çok sevdiğin biri gözlerinin içine bakarken yalan söylediğinde. En sevdiğin kişinin benim gibi yapmayıp seni kullanıp attığında anlayacaksın.
Çok sevdiğin biri ihanet ettiğinde masumluğuna..
Beni anlayacaksın sevgilim.
Beni bir gece yarısı kapkaranlık bir odada korkarken anlayacaksın.
Aklımın bir yarısı kan toplamış gibi.
Sen hiç böyle hissettin mi ?
Aklının bir yarısının acıdığını hissettin mi ?
Ağrıdığı oldu mu aklının ?
Beni umudunu yitirdiğinde anlayacaksın sevgilim. İyi ve güzel olan her hissini, her parçanı, her inancını senden gram gram çaldıklarında. Sırtındaki bıçak yaraları sayılamayacak kadar çok, tedavi edilemeyecek kadar dokunulmaz olduğunda..
Beni bir hotel odasında anlayacaksın sevgilim. Bir erkekle sevişirken ağlaya ağlaya.
Benim yaptıklarımı benim durmam gerektiği yerlerde durup onun durmadığını anladığın zaman anlayacaksın.
Beni yağmurlu bir gece yarısı kirlenen ayakkabılarının çamurunda bulacaksın.
Beni Emre Aydın müziklerinin geçtiği sözlerin içinde anlayacaksın.
Anlayacaksın sevgilim !
"Belki ben öldükten sonra"..
Belki benden uzak bir şehirde..
Belki bir şiir kitabında..
Belki küçük bir kız çocuğu sana "ANNE" dediğinde.
Beni kemiklerin kırılır gibi anlayacaksın.
