Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Rain iki haftadır Caspian ile birlikteydi. Ona attığım mesajlara ya kısa cevaplar veriyor ya da görmezden geliyordu. Kendisini sadece okuluna gittiğimde görmüştüm. Ancak Caspian onu okuldan alıyordu. Rain...eskisi gibiydi. Cameron'un anlattığı gibi. Cameron demişken, kendisi Rain'in iyi rol yapan bir sürtük olduğu konusunda ısrarcıydı. Ne diyebilirdim ki, bir anlığına ben bile ona inanıyordum.
Üç haftadır gitmediğim destek grubuna gitmek üzere hazırlanmış, salonda oturuyordum. Bir şarkı mırıldanırken elimdeki telefonumda sosyal medya hesaplarımda dolaşıyordum.
Mırıldandığım şarkı, bir gecede yazdığım kendime ait olan o şarkıydı. Şuan ikisi tamamlanmış biri yarım üç şarkım vardı. Ve şarkılarımın hepsi tek kişi hakkındaydı.
Rain.
Yine aklıma gelmesine sinirlenerek telefonumu kilitledim ve cebime sıkıştırdım. Tamam, aşık olduğu biri olabilirdi. Ancak benimle arkadaşlığını neden bitirmişti ki?
Kafamı toparlamak adına salondan çıktım ve doğruca dış kapıya yöneldim. Evden dışarı çıktığım gibi soğuk, siyah kotumun sardığı bacaklarımı tırmalamaya başladı. Derin bir nefes aldım. Evden çıkarken montumu iyi ki giymiştim.
Garajın olduğu tarafa ilerlemeye başladım. Annemler Aaliyah'ı da alarak eski bir arkadaşları ile görüşmeye gitmişti.
Arabama bindiğimde hemen klimayı açtım. Yavaşça otomatik kapıdan geçerek bahçeden çıktım ve yola girdim. On beş dakika süren yolun sonunda liseye gelmiştim. Arabayı yavaş sürmüştüm çünkü yağan kar yolları daha kaygan bir hale getirmişti.
Spor salonuna girdiğimde içeride sadece temizlik yapan görevli vardı. Üstelik sandalyeler bile dizili değildi. Görevlinin yanına ilerledim.
"Merhaba." Dedim henüz yüzünü göremediğim ama tahminimce kırklarında olan adama.
