BABAMA Mektuplar

13'08'2017/03:15

Sana bu satırları nerde olduğunu öğrendiğim saatte yazıyorum. Belki daha geçtir, pek bilmiyorum. Zaman ile ilgili tek bildiğim uykumdan kaldırılmam. Yani büyük ihtimalle bu sıralar, annemin tabiriyle, Allah'ın seni yanına aldığı zamanlar. Allah'ın seni bizden daha çok sevip yanına alması, o zamanlar çok bencilce gibi duruyordu. Hatta;" Allah niye seviyosun sen benim babamı? Başka kulun mu yok? Git onları sev, ver benim babamı!" diye şikayet ettiğimi bilirim. E tabi çocuktum daha o zaman, ne bilirim ben ölümü? Neyse, o çocukluğumda sallandığım salıncak ile birlikte paslandı. Şimdi sadece sevdiklerimin yüzündeki gülümseme benim yüzümden olsun diye yapıyorum bir kaç şaklabanlık işte. Napayım dayanamıyorum üzgün görünmelerine, çökmüş olmalarına. 2 dakikacıkta olsa sevindiri veriyorum onları, kendimce. Gülmek kilo verdiriyormuş, gör bak şimdi onlar tığ gibi oldu. Anne tarafı biraz sorunlu ama çaba var, halledicez halledicez;) Küçüklüğüm ve şuan ki halim arasındaki tekfark dilimin açılması; Mesela eskiden olsa bana birisi nasılsın diye sorsa cevabımı duyamazdın bile, ama şimdi ohoooo
susturamıyorlar :) Genellikle duyduğum bu çevremdekilerden. Ne kadar haklılar orasını bilemem ama :)

Annem bu kolyeyi doğum günümde verecekmiş aslında ama dayanamayıp bugün öğleden sonra verdi. En değerlilerimi bir kolye ucuna sıkıştırmış, mantıklı aslında. Bugün teşekkür etmedim biliyorum, ama bu yazıyı okuyacağını bildiğimden ötürü buraya yazıyorum, teşekkür ederim anne. Bana elinden geldiğince kol kanat gelmeye çalışıyorsun, herşeyden yararlanmamı istiyorsun, hiçbirşeyden geri kalmamamı,.. evet şuanda uyumamı istiyorsun :)

Elimden geldiğince senin ve Zeki Çoban'ın kızı olarak sizi gururlandıracağım.

Senden girip annemden nasıl çıktım bende tam olarak bilmiyorum baba ama sana bir süprizim var. Sabah yanıma gelirken kimleri getiricem bil bakalım?

Sabah görürsün babacığım ve hayır bu sorunun cevabı parasıyla değil.

Görüşürüz,
Seni seven Cadın(: