A Message from Heaven (een xLinktijger/Joli fanfictie)

Hoofdstuk 5

POV Jeremy

Het was ons gelukt om Links slaapkamer binnen te komen. We zaten hier al een uur te zoeken maar we hadden nog niks kunnen vinden. Ronald en Pascal zaten naast elkaar tegen de muur aan, Joost bleef staren naar Links bed en Harm leek zowat gek te worden op Links bureaustoel. Uiteindelijk stond hij op en trok hij voor de vijfde keer alle laden open en haalde hij wat spullen eruit.

"Harm, wat doe je?", vroeg ik. Harm bleef doorgaan met vanalles uit de laden te halen. Hij zag er erg gefrustreerd uit. Ik maakte me eigenlijk best veel zorgen om hem. 

"We hebben niet goed genoeg gezocht. Er moeten aanwijzingen zijn van wat er was gebeurt", zei hij en uiteindelijk haalde hij een notitieboek onderuit de la. Harm maakte het notitieboek open en hij keek verbaasd naar wat er in het boek stond. 

"Dit is Links dagboek...", zei hij geschokt. Joost schrok op uit zijn gedachten en ging achter Harm staan zodat hij mee kon kijken. Ronald had ook zijn aandacht bij het dagboek terwijl Pascal tegen Ronald aan lag te slapen. Joost trok het dagboek uit Harms handen, ging op het bed zitten en bladerde erdoor heen. Harm zuchtte en ging naast Joost zitten.

"Ik weet het niet, maar Link heeft het hier telkens over ene hij. Geen naam ofzo, gewoon hij", zei Joost. 

"Raar", zei Ronald. Hij sloeg zijn arm om Pascal heen. Blijkbaar had hij geen moeite met het feit dat Pascal tegen hem aan sliep. 

"Misschien kunnen we uitzoeken wie die hij is", stelde ik voor, "wat nou als hij meer weet met wat er met Link is gebeurd".

"Hoe wil je achterhalen wie die gast is, Jer? Er staat nergens een naam van die hij", zei Harm. Daar had hij een punt. Ik stond op en ging verder door zijn laden heen. Uiteindelijk vond ik een kleiner notitieboekje. Daar stonden allemaal adressen en telefoonnummers. Boven de telefoonnummers stonden allemaal Aziatische tekens. 

"Wat heb je gevonden Jer?", voeg Joost nieuwsgierig toen hij het boekje zag. 

"Een notitieboekje, met allemaal adressen, telefoonnummers en Aziatische namen ofzo", zei ik twijfelend. 

"Een van die telefoonnummers moet wel een van de nummers van die hij zijn. Het is duidelijk dat hij niet de naam van die hij nergens mocht opschrijven. Dus waarom zou hij zoveel moeite doen om een fucking telefoonnummer te noteren?", zei Harm. Er zat geen flaw in zijn theorie. Ronald pakte zijn telefoon en zocht Aziatische tekens op. We kwamen erachter dat het Japanse tekens waren. 

"Weet je al wat er boven dat eerste nummer staat Ronald?", vroeg ik. Ronald knikte

"Er staat Preston", zei hij. Harm zat diep na te denken. 

"Kun je misschien ook de andere namen achterhalen?", vroeg Joost.

"Ik zal het proberen", zei Ronald. Hij was erg gefocusd met het achterhalen van de namen. Toen hij klaar was legde hij zijn telefoon neer en pakte het blad op waarop hij alles had genoteerd. 

"Oke, de andere namen waren Rylan, Chance en Devin, maar boven het laatste nummer stond geen naam, er stond gewoon baas", zei Ronald. We keken elkaar verward aan. 

"Die baas moet wel die hij zijn, het kan gewoon niet anders", zei Harm. We knikten als bevestiging. 

"Dus... nu bellen we dat nummer of wat?", vroeg ik. Joost haalde zijn schouders op.

"Ik denk niet dat hij op gaat nemen Jer", zei Harm. 

"Fuck it, ik doe het gewoon", zei Ronald. Hij pakte zijn telefoon en belde het nummer anoniem op. De telefoon ging een paar keer over en even dachten we dat hij niet ging opnemen. Net toen we de hoop opgaven, hoorden we een stem aan de andere kant van de lijn. 

"Wie de fuck ben jij?", vroeg een boze stem asociaal. Ronald begon erg angstig te lijken. Harm pakte snel de telefoon uit zijn handen en nam het gesprek over.

"Wij willen ook weten wie de fuck u bent", zei hij boos. 

"Ik ben Parker", zei de stem. We keken elkaar geschokt aan. 

"Ik ben Harm, wat heeft u met Link te maken?", vroeg Harm direct. Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn. 

"Link... Zo'n trouwe jongen... Jammer dat hij is overleden. Hij was zeker een goede hulp", zei Parker mysterieus. Ik kreeg er een naar gevoel van in mijn maag. 

"Hoe komen jullie aan mijn nummer?", vroeg Parker.

"Hij had baas in het Japans in een notitieboekje geschreven met daaronder uw telefoonnummer", zei Harm.

"Gehoorzame jongen...", antwoordde Parker erop. Pascal werd langzaam wakker. Ronald gebaarde snel naar hem dat hij stil moest zijn. 

"Ik wou niet dat Link ergens mijn naam opschreef, voor het geval er problemen zouden komen", zei Parker. Pascal keek erg verward, maar Harm keek erg trots omdat we erachter zijn gekomen wie die hij was. 

"We willen weten wat er is gebeurd met Link", zei Harm. Iedereen kwam dichterbij de telefoon. 

"Ik weet wel wat er is gebeurd met hem, maar als ik dat doe dan kom ik in de problemen. En als jullie straks naar de politie gaan om mij aan te geven, dan beloof ik jullie dat jullie naast Link op de begraafplaats komen te liggen", zei Parker. We keken allemaal erg bang. 

"Dus... Jullie vertellen niets over wat er is gebeurd deze avond en wat er met Link is gebeurd was gewoon een verkeersongeluk", zei Parker mysterieus. Ik durfde nog amper te ademen. Harm zuchtte diep.

"Deal", zei hij en hij hing op. 

"Dan zoeken we zelf wel uit wat er is gebeurd", zei Joost, "we hebben die adressen, daar moet vast wel te vinden zijn". We knikten. Vanaf dat moment begon alle drama pas echt. 

***

Ik ga om de paar hoofdstukken van POV veranderen. Volgend hoofdstuk komt er een flashback met Jeremy :)

xxx Shrek