A Message from Heaven (een xLinktijger/Joli fanfictie)

Hoofdstuk 2

Joost POV

Na een week ging ik met de rest van de groep weer naar school. Ik keek er tegen op. Niet omdat ik de hele dag naar saaie docenten moest luisteren, maar omdat ik wist dat iedereen me vragen zou stellen over Link. Na een half uurtje te hebben gefietst kwam ik aan op school. Ik zette mijn fiets in de fietsenstalling en liep het schoolplein op met nog steeds mijn muziek hard aan. Er was bijna niemand omdat ik zo vroeg was. Ik ging op een muurtje zitten en staarde naar beneden. Ik was helemaal verzonken in mijn gedachten, maar die werden onderbroken.

"Hoi Joost", zei een meisje. Ik keek op. Het was Jessica, een klasgenootje. Zij zat naast Link achterin de klas. Ze was best aardig.

"Hoi Jess", zei ik zonder enige emotie. Ik zette mijn muziek uit en deed mijn telefoon terug in mijn tas. Jess was ondertussen naast me komen zitten. 

"Gaat het wel?", vroeg Jess. Ze glimlachte naar me. Ik gaf geen antwoord en staarde weer naar mijn schoenen. Ik voelde tranen opkomen. Jessica merkte het ook en ze sloeg een arm om me heen. 

"Ik weet dat het moeilijk is", zei ze uiteindelijk. Ik haalde mijn schouders op en veegde mijn tranen weg. 

"We hebben niet echt vaak gepraat, maar als je me nodig hebt kun je me wel bereiken", zei Jess. Ze wreef nog even over mijn rug en liep het schoolgebouw binnen. Ondertussen kwamen er meer leerlingen het schoolplein oplopen. Een paar klasgenoten kwamen naar mij toe om te vragen hoe het met mij ging. Ik gaf ze stuk voor stuk een stug antwoord, ik had geen zin om over Link te praten. Mijn vrienden waren altijd laat, dus ik zat daar maar alleen op een muurtje voor me uit te staren. Eindelijk kwamen Pascall en Ronald het schoolplein oplopen. Ook zij werden aangesproken door een paar klasgenoten. Toen ze bij mij waren besloten we naar binnen te gaan. We hadden wiskunde. Onze klas deed nooit wat tijdens die les omdat het de docent toch niet opviel. Ik ging op mijn plaats links achterin zitten. Link zat normaal rechts achterin. Ik bleef staren naar de lege plek naast Jessica. Ik hoopte dat er een jongen zou gaan zitten. Een jongen met donkerbruin haar en groene ogen. Vrolijk, met een gele muts op. Hij zou de docent stiekem belachelijk maken achter zijn rug om waardoor de hele klas moest lachen en de docent verward de klas zou aankijken. Maar dat gebeurde niet, niemand ging zitten naast Jessica. Ik zuchtte en staarde voor me uit. Het viel me niet op dat bijna iedereen er al was. Er ontbrak nog een persoon, Link. Ik keek weer naar zijn plaats. Daar zat hij dan eindelijk. De vrolijke klasclown, onderuit gezakt op zijn stoel, een beetje te tekenen in zijn schrift zoals hij bijna altijd deed. Uiteindelijk scheurde hij het blaadje uit zijn schrift, verfrommelde het en gooide het naar mij. 

De docent was de klas uit, wat betekende dat onze klas nog drukker was. Er werd vanalles door de klas gegooid en er werd de grootste onzin geschreeuwd. Ik keek naar Link. Hij keek ook naar mij. Link begon vals te glimlachen en hij begon iets te tekenen in zijn schrift. Nadat hij de tekening af had, maakte hij een propje van het blaadje en gooide het naar mij. Ik maakte de prop open en zag een tekening van onze wiskunde docent. "Wat vind je ervan Joost?", schreeuwde Link naar mij vanaf de andere kant van de klas. "Echt kunst hoor!", schreeuwde ik terug. Link begon te lachen. "Ik ben officieel de nieuwe Bob Ross!", schreeuwde Link weer naar mij. Hij stond op en liep naar het bord. Hij haalde een permanente marker uit zijn zak en hij zocht een bordstift in de etui van de docent. "Link what the fuck!", schreeuwde Pascall naar hem. Ik begon te lachen. Link begon een piemel te tekenen op het bord met de permanente marker. De klas merkte hem eindelijk op en iedereen begon te lachen. Daarna pakte hij de bordstift en maakte hij er een kat van. Ik keek naar de tekening op mijn tafel. Ik pakte een pen en schreef erbij: 'Vanaf nu is je bijnaam Linktijger'. Ik maakte weer een prop van het papier en gooide het naar Link. Hij las mijn bericht en begon te lachen. 

"Joost?", vroeg een stem naast me. Het was Jeremy, hij keek me bezorgd aan. Ik keek weer naar de plaats van Link. Hij gaf me een glimlach voordat hij verdween. 

"Gaat het?", vroeg Jeremy. Ik keek naar mijn tafel en haalde mijn schouders op. 

"Het gaat wel", zei ik. Ik keek naar het bord. De leraar was iets op aan het schrijven maar ik kon niet achterhalen wat. Toen hij even wegging van het bord zag ik daar een bericht staan. 'Ik hou van je Joost x Linktijger'. Ik knipperde een paar keer met mijn ogen en zag gewone wiskundige formules staan. Het was genoeg. Ik stond op en rende de klas uit. Ik ging tegen de muur zitten en begon te huilen.