A Message from Heaven (een xLinktijger/Joli fanfictie)

Hoofdstuk 4

POV Joost

Zodra ik het nieuws hoorde, sprong ik op mijn fiets en fietste ik zo hard als ik kon. Ik werd een paar keer bijna aangereden maar dat boeide me helemaal niets. Eindelijk na 10 minuten stond ik voor het ziekenhuis. Ik gooide mijn fiets tegen de muur en door alle stress en angst was ik vergeten hem op slot te doen. Op dat moment maakte dat even helemaal niets uit. Ik rende het ziekenhuis binnen en rende naar de balie. "Is mijn vriend hier?", vroeg ik haastig. "Wie zoekt u precies, meneer?", vroeg de oude vrouw die achter de balie zat. "Link", zei ik spoedig. Pas toen merkte ik dat ik me echt kapot zweette. "Hij ligt op kamer 12, verdieping 4", zei ze. "Oké, dankuwel!", riep ik snel en ik rende naar de lift. Gelukkig stapte niemand anders in op een andere verdieping. Toen de liftdeuren open gingen sprong ik meteen uit de lift en zocht snel naar kamer 12. Daar aangekomen keek ik door het raampje van de deur en zag daar Link liggen. Ik voelde de tranen al in mijn ogen prikken. Ik deed de deur open en liep naar het bed toe waar Link lag. Er stond een stoel naast het bed. Ik ging erop zitten en pakte zijn hand vast waar een infuus in zat. "Link, alsjeblieft...", snikte ik. Link lag doodstil op het bed. Alles wat ik wou op dat moment was dat hij mij een seintje gaf dat hij wakker zou worden, dat alles goed met hem zou komen, maar dat seintje was nooit gekomen. "Wordt wakker Link, ik kan niet zonder je, je bent mijn beste vriend, je hebt mij door dik en dun gesteund...", zei ik zacht. Meer kon ik niet zeggen omdat ik te hard huilde. "Je bent echt de beste vriend die iemand zich maar ooit kan wensen, word alsjeblieft wakker, maak me weer aan het lachen, ik wil met je de dingen doen die we altijd deden", zei ik. Link gaf nog steeds geen antwoord. Dit was het moment om het te zeggen. "Ik hou van je Link, ik hou zielsveel van je, altijd gedaan en dat zal ik ook altijd blijven doen", zei ik. Ik gaf hem een kus op zijn voorhoofd en begon toen hard te huilen. Mijn tranen vielen op zijn hand die ik nog steeds vast had. Ik begon de leukste herinneringen van ons te vertellen. Af en toe kon ik daardoor een beetje lachen. Ik was zo druk bezig met vertellen, ik was er helemaal in verzonken. Dat alles werd onderbroken door een piep. Een lange piep die pijn deed aan je oren. Maar die piep deed meer pijn in mijn hart. "LINK!!!", schreeuwde ik hard. "Link, blijf bij me! Ga niet weg!", schreeuwde ik dit keer iets minder hard. Mijn keel deed pijn van al dat vertellen en huilen. Een paar seconden later kwamen een paar dokters de kamer in rennen. "U moet de kamer verlaten meneer!", zei een van hen. Ik kon niet meer fatsoenlijk reageren, daardoor ben ik de kamer uitgezet door twee zusters. "Uw vriend heeft een hartstilstand, u kunt ondertussen daar in de wachtkamer wachten", zei een van de zusters. Ik knikte en liep gehoorzaam naar de wachtkamer. Er gingen een paar minuten, die als jaren voelde, voorbij toen er eindelijk een dokter aankwam met nieuws over Link. "Ik moet helaas mededelen dat uw vriend is overleden", zei de dokter. Mijn hart brak in duizenden stukken. Ik viel huilend op de grond. De dokter hees me weer omhoog en omhelsde me. Ik bedankte hem en ging weer naar beneden. In de receptie aangekomen zag ik vier jongens rennen, het waren mijn vrienden. "Joost!", schreeuwde een van hen, het was Jeremy. "We hebben het gehoord over Link, hoe is het met hem?", vroeg hij. "Hij is... hij is...", snikte ik zacht. Ik zag al de angst ontstaan in de ogen van de anderen. "Alsjeblieft niet...", hoorde ik Harm zacht zeggen. "Dood...", zei ik zacht voordat ik weer volledig in tranen uitbarstte. De andere jongens waren geschokt. Link kon niet dood zijn. Hun vriend die altijd zo vrolijk en zo aanwezig was. Het middelpunt van de groep. De klassenclown. Die grappige jongen die altijd met de gekste ideeën kwam. Jeremy begon hard te huilen dus ik omhelsde hem. De andere jongens, die ook aan het huilen waren, kwamen bij onze knuffel. Zo stonden we daar een halve minuut. We omhelsden elkaar stevig, want we wisten dat we elkaar de komende tijd hard nodig hadden. 

***

Hoii, sorry dat ik een tijdje niet meer heb geupdatet, ik was gewoon druk bezig met school en shit lol. Ik hoop dat ik de komende tijd vaker ga updaten though. Also, ik heb nog leuke ideeën voor andere boenkies, die komen misschien ook binnenkort. 

xxx Shrek