A Message from Heaven (een xLinktijger/Joli fanfictie)

Hoofdstuk 6

Sorry voor het niet lang updaten, ik was op vakantie en shit dusja xD Anyway, enjoy :)

POV Jeremy

Met trillende handen en een kloppend hart zat ik te wiebelen op mijn stoel. Ik was nerveus. Ik moest zo auditeren voor de schoolmusical, waar ik al aan meedoe sinds ik op deze school kwam. Elk jaar kwam Link mee naar de audities. Hij zou dan voor me juichen. Maar dit jaar zou hij er niet bij zijn. Het zou anders zijn. De afgelopen vijf jaar had ik nog best goede rollen weten te pakken. Ik hoopte dat het me weer zou lukken. Dit jaar deden we de musical Hamilton met school. 

"Jeremy Frieser", hoorde ik vanuit het lokaal komen waar de audities zich plaats vonden. Ik zuchtte diep en stapte het lokaal binnen. 

"Alsjeblieft", zei mijn docente Nederlands, ze gaf me een blad met tekst. Ik wist al hoe dit werkte. 

"Succes", zei ze en gaf me een glimlach. Ik ademde diep in en uit en net toen ik wou beginnen verscheen er een figuur op een stoel aan de zijkant van het lokaal. Het was Link. Hij moedigde me aan zoals hij elk jaar deed. Ik spendeerde geen aandacht aan de auditie, ik bleef maar staren naar Link. Alles wat hij deed was lachen. 

"Is er iets Jeremy?", vroeg de docent geschiedenis. Ik schrok op uit mijn gedachten. Link was er gelukkig nog wel. 

"Nee", zei ik snel en begon met de auditie. Ik auditeerde voor de rol van John Laurens. Hij zat maar voor de helft in de musical en omdat ik Link niet bij me had dit jaar wou ik het niet riskeren om voor een grotere rol te gaan om vervolgens de auditie te verpesten. Dankzij hem had ik al mijn goede rollen te pakken. Voordat ik het in de gaten had was ik al klaar met mijn auditie. 

"Dankjewel Jeremy, zou je misschien nog even in de aula willen wachten?", vroeg mijn docente Engels. Meestal betekende dat wat goeds. 

"Ja, tuurlijk", zei ik en ik liep naar de aula. 

"Je kan dit, Jer!", zei Link enthousiast. "Beloof je me dat je erbij zal zijn?", vroeg ik bang. "Wanneer was de laatste keer dat ik je liet zitten?", vroeg Link sarcastisch. Ik glimlachte kort. "Bedankt dat je mee gaat, ik heb echt de steun van een vriend nodig", zei ik. Link legde zijn hand op mijn schouder. "Geloof me, jij krijgt wel een rol", zei hij aanmoedigend. "Denk je dat echt?", vroeg ik onzeker. Hij knikte. We zaten nog vijf minuten in de stilte en spanning, totdat ik werd geroepen. Ik en Link liepen het lokaal binnen waar de audities waren. Link ging op een stoel zitten aan de zijkant van het lokaal. "Hier is de tekst, succes", zei een docente Engels van onze school. Ik keek nog snel naar Link voordat ik begon met mijn auditie. Hij lachte naar me. Daarna begon ik met de auditie. Het ging echt heel goed naar mijn gevoel. Blijkbaar vonden de docenten die elk jaar de musical regisseerde dat ook. Na de auditie liepen we het lokaal uit en stapten weer op onze fietsen. "Ik zei toch dat je het kon", zei Link. Ik kon niet stoppen met glimlachen. "Het ging supergoed, echt bedankt dat je er voor me was, zonder jou had ik dit niet gekund", zei ik. Link glimlachte. "Daar zijn vrienden toch voor?", zei hij. 

Na een half uurtje mocht ik weer terugkomen naar het lokaal. Ik was niet meer echt nerveus. Dit keer voelde ik me zelfverzekerd. 

"Zou je willen auditeren voor de hoofdrol?", vroeg mijn Nederlands docente. Ik kon niet geloven wat ik hoorde. 

"Tuurlijk", zei ik zelfverzekerd. Ik kreeg weer een tekst en deze auditie ging nog beter dan de vorige. 

"Bedankt, je hoort nog wel van ons", zei de geschiedenis docent en ik verliet het lokaal. Het was al best laat, maar daar gaf ik vrij weinig om. Ik sprong op mijn fiets en fietste op een langzaam tempo naar huis. Ik was bijna een paar keer aangereden omdat ik met mijn hoofd in de wolken zat, maar dat maakte niet zoveel uit op dat moment. Niks kon dat moment verpesten voor me.

***

Dit hoofdstuk is best kort en ook niet zo spannend I know, volgend hoofdstuk wordt wss leuker :)

xxx Shrek