Zawgyi
မနက္ ရဲ့ အစပ်ိဳးခ်ိန္သို႔ေရာက္ေတာ့ Jungkook တေယာက္အိပ္ရာမွထကာ ေက်ာင္းသို႔ သြားရန္ျပင္ဆင္သည္....
ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာခဲ့သည္... အမွတ္မထင္ထားတဲ့ တခုကိုသူ႔မ်က္လုံးတြင္ ေနရာယူသြားေလသည္....
မီးဖိုေခ်ာင္တြင္ အိမ္ရွင္မတဦးလိုျပင္ဆင္ေနတဲ့သူ႔ကိုေတြ႕လိုက္သည္.... မ်က္စိမျမင္သူက ဒါေတြလုပ္နိုင္လို႔လားဆိုတဲ့ေတြးကာ
က်ေတာ္သည္ သူလုပ္သမၽွကိုၾကည့္ေနကာ.... ဟိုေနရာတိုက္ဒီေနရာတိုက္နဲ႔ .. လိုခ်င္တာကို လက္ေလးျဖင့္စမ္းကာ လုပ္ေဆာင္ေနသည္...
က်ေတာ္ေရာက္ေနသည္ကို သူ႔နားေလးက ၾကားသည္နဲ႔တူသည္...
Jungkook-အဟမ္း....
ထိုင္ခုံသို႔ ထိုင္ကာ... Jimin တေယာက္... သူ႔အတြက္ မနက္စာျပင္ဆင္ေပးသည္...
မီးဖိုးေခ်ာင္သည္ အရင္ကတေယာက္တည္းေနသည္ ျဖစ္၍စားေလ့စားထမရွိေသာ မနက္စာ ... အခုေတာ့ ဒီေကာင္ေလးေရာက္လာမွ မနက္စာအိမ္မွာစားဖူးသည္သာ ပထမဆုံး...
ထမင္းစားပြဲနားသို႔ေရာက္လာတဲ့ ထိုေကာင္ေလးအရိပ္... အခုမွ က်ေတာ္ ေတြးမိတာ က်ေတာ္ကိုျပင္ဆင္ၿပီး သူက်ေတာ့....
Jungkook-ဘာလို႔ရပ္ေနတာလဲ ထိုင္ေလ....
ထိုေကာင္ေလးလက္ေလးျဖင့္ စမ္းကာထိုင္ခုံကိုလိုက္စမ္းေနသည္.... က်ေတာ္စိတ္မရွည္သျဖင့္.....
သူ႔လက္ကိုကိုင္ၿပီးထိုင္ခုံမွာခိုင္းသည္...
က်ေတာ္ မနက္စာဆက္စားၿပီး... က်ေတာ္သူ႔ကိုၾကည့္ေတာ့ ဘာေတြေတြးေနမွန္းမသိတာအမွန္...
Jungkook-မနက္စာမစားဖူးလား
Jiminတေယာက္လက္ေလးသာခါျပသည္...
က်ေတာ္ စားၿပီးေတာ့ေက်ာင္းသြားရန္ျပင္ေတာ့....
သူက်ေတာ့ကိုလိုက္ပို႔လို႔ထင္ပါတယ္ .. ထိုငထခုံက ထကာ... မထင္မွတ္တာေျခေထာက္ကသံႀကိဳးက.... ထိုင္ခုံကညိကာ....
ေခ်ာ္လဲျပန္သည္ ...
Jungkook-ေတြ႕လား... ျဖစ္ျပန္ၿပီ မေန႔ကလဲ...ဟူး
YOU ARE READING
blind and silent
Fanfictionမမြင်ရမကြားတာကလွဲ၍ကျတော်လည်းလူသားတစ်ယောက်ပါ နှလုံးသားလည်းရှိပါတယ် ချစ်တယ်ဆိုတာလည်းရှိပါတယ် font - Unicode & Zawgyi
