blind and silent

#9

Zawgyi

ေနာက္ေန႔မနက္တြင္...
Jungkook တေယာက္ Jimin မသိေအာင္ အိပ္ရာမွေစာေစာထကာ... Jimin လုပ္ရမည့္ အိမ္အလုပ္ကိုလုပ္လုပ္ေနလ်က္...

သိပ္မၾကာခင္မွာ.... အေပၚထပ္တြင္ ေအာ္သံၾကားေတာ့....

Jungkook အသည္းအသန္အေပၚထပ္သို႔တက္သြားကာေတြ႕လိုရတဲ့ အခန္းထဲကျဖစ္ရပ္က

ၾကမ္းျပင္တြင္စမ္းတဝါးဝါးနဲ႔... စမ္းေနေသာ Jimin ငိုေနေသာမ်က္ႏွာ အသံမထြက္လာေသာ သူ႔ရဲ့အသံတို႔သည္ Jungkook တေယာက္ကိုပိုၿပီးနာက်င္ေစသည္...

Jungkook-Jimin Jimin ကိုယ္ေရာက္ၿပီ

Jimin သည္ Jungkook သူ႔အနားကို ေရာက္တာနဲ႔.... အသည္းအသန္ဖက္ကာ... ငိုေနသည္

Jungkook-ဘာလို႔လဲ ကေလးေလး

Jimin-အ...အ...အား....:"(

Jungkook-ရွူးဘာမွမျဖစ္ဖူးေနာ္

ထိုအခါ Jimin ငိုေနကာၿငိမ္သြားကာ....

Jimin သည္ ဖက္ထားရာမွ Jungkook ေက်ာျပင္ေပၚသို႔စာေလးေရးျပသည္

"က်ေတာ့္ကို ထားသြားတယ္ထင္လို႔..."

Jungkook-ကိုယ္ မင္းကိုထားမသြားပါဖူး.... မငိုနဲ႔ေတာ့ ..... အခုေရခ်ိဳး ... ၿပီးရင္ မနက္စာစားမယ္.... ကိုယ္ေရခ်ိဳးေပးရမလား

Jimin တေယာက္ ထိုစကားၾကားသည္ႏွင့္ မ်က္ႏွာမ်ားရဲတက္လာကာ ေခါင္းခါျပလ်က္...

Jungkook-စတာပါ..... ကိုယ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္....

Jungkook သည္ျပဳံးျပဳံးႏွင္သူ႔ကေလး မနက္စာစားဖို႔အတြက္ျပင္ဆင္ဖို႔ အခန္းထဲမွာထြက္လာလိုက္သည္...

Jimin တေယာက္ျပင္ဆင္ၿပီး မနက္စာစားရန္ ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာခ်ိန္တြင္

Jungkook-Jimin အဲ့မွာပဲေန ကိုယ္လာေခၚမယ္

Jungkook တေယာက္ ေလွကားေပၚသို႔ အေျပးအလႊားျဖင့္Jimin ကို မခ်ီၿပီးထမင္းစားခန္းသို႔ေခၚေဆာင္ခဲ့သည္....

ခ်ီခံထားရေသာ Jimin သည္.... Jungkook ဆိုတဲ့လူကိုရင္ခုန္မိသည္...

Jungkook-ကဲေရာက္ပါၿပီဗ်ာ.... အဆင္သင့္စား႐ုံပဲ ထမင္းနဲ႔ ၾကက္ဥေၾကာ္ ေသခ်ာၾကည့္စား ဒါမဟုတ္ ကိုယ္ခြံ႕ေကၽြးရမလား